Ku: Wangsa Susena, S.Pd.I.
Sakira jam dalapan ba'da isya kuring narima pesen ti babaturan kuring nu boga hape, da kuring mah harita acan boga hape, teu kawerat meulina, da harita mah hape ericsson nu sagede batako tea ningan hargana teh masih keneh jutaan jeung masih jarang nu bogana oge ari lain nu jegud-jegud teuing mah. masina ayeuna ..hape teh mani pabalatak, rak nu kumaha bae oge bentukna geus aya, jaba aripis teh laleutik deuih mun seug murag atawa ti gejret teh lapur langsung ancur teu ka arah, hargana rupa-rupa ti mimiti nu saratus rebu nepi ka jutaan.
Heueuh balik deui kana eusi pesen hape, ari pesenna teh nyaeta poe isuk kuring diangkir pikeun ngisi pangajian ku Kang Asep ketua DKM di wewengkon Ciparay, dina acara nikahan nu jadi dulurna. Heueuh matak ngangkir kuringna mah baheula basa ngayakeun Bakti Sosial ti hiji Organinasisasi kamahasiswaan nu kuring aktif didinya. harita acara bakti sosial teh teu lila ukur sabulaneun, jadi asa sajorelat. tapi najan sajorelat oge karasa duduluran teh siga nu geus mangtaun-taun. Harita kuring kapapancenan bagian ngisi karohanian, tah matak ayeuna ngangkir pikeun ngisi pangajian teh alesan kang Asep mah hayang ngadengekeun deui ceramah kuring, manehna ngontak mere pesen kana hape babaturan teh pedah harita basa paturay tineung acara baksos kuring mere nomer hape babaturan ka kang Asep,tujuana mah supaya ulah pegat hubungan duduluran teh, nya minimalna silih mere kabar kana kaayaan masing-masing. Kari-kari ayeuna kuring narima pesen ti kang Asep teh bet kudu ngisi pangajian.
Bungah teu bungah narima pesen eta, bungahna heueuh asa nyambung deui duduluran teh nu geus lila pareumeun obor, lian ti eta kuring teh asa dipercaya jeung itung-itung diajar nagtung, etang-etang diajar capetang bae pikeun ngukur kamampuh dina mere pamahaman kaagamaan, teu bungahna heueuh teuing naon nu jadi alesanana bet kuring nu kudu ngisi pangajianana, padahal apan loba ajengan nu geus masyhur nu geus kasipuh ku pangaweruh, sugih ku pangarti, jembar ku pangabisa oge panalarna, apan seueur ajengan sepuh nu geus masagi ku pangarti tur geus maranti ngisi ngaji bari ngabukti dina babaktina ka Nu Maha Suci, tur geus nyata katara sebana ka bangsa, nagara katut agama.
Sedengkeun ari kuring ? apan kuring mah rumah tangga oge acan harita teh, asana teh teu pass..mun seug kuring ngisi pangajian jerona kudu mapatahan nu rek rumah tangga sedengkeun kuring karek apal kana teorina wungkul acan prak bari jeung apal kana teori teh karek sapotong acan kabehanana. jeung naon atuh kabisa kuring da ngaji oge ukur wawuh wungkul acan nepi kana ngotektak nepi kana jeroanana mah. masantren kasebutna tapi ngadon ngaliwet wungkul da ngajina mah loba mumulna batan giatna. kari-kari ayeuna diangkir ngaji duh boro-boro mapatahan batur, diri sorangan oge papataheun keneh. Nu matak ku hal ieu pisan nu kadangkala sok palalaur ka diri inggis ku bisi rempan ku kaayaan, keuna ku ayat: Kaburo Maqtan 'Indallohi Ma taquuluuna wa laa taf'aluun"...dosa gede geuningan...nya mun seug ucapan teu luyu jeung pagawean teh, lah sok muringkak bulu tuur...aeh..bulu punduk.
"Kumaha euy ..jadi kaditu teh ? " gebeg kuring teh ngagebeg ngadenge eta sora, barang dilieuk horeng nu ditungguan si Ajat teh geus datang. ngahaja manehna diogan ku kuring ngarah ngabaturan. teu puguh ari indit sosoranganan teh euweuh batur ngobrol.
"Lain uluk salam mah...kabiasaan pisan maneh mah,... nya jadi atuh..eum ! "..walon kuring.
"Heueuh hayu atuh..ah...bisi telat datang kadituna, ..ajengan mah kudu tepat waktu atuh..!...ulah bisa nitah wungkul ka batur tepat waktu, sorangana kalah ka telat bae..."...ceuk si ajat.
"Ajengan..ajengan ,,,ajlengan meureun.? tong nyebut ajengan ah !..can kaawakan ku dewek mah euy !..Heueh hayu atuh !,, apan titatadi oge dewek mah geus siap deuleu, ngan nungguan maneh lila bae.." Tembal kuring, tuluy nguniang nangtung bari ngajewang tas nu eusina kostum khusus pangajian bari, ngahaja teu dipake heula, sok rada era mun dipake teh, pamikir teh ke bae lah dipakena mun geus di tempat.
Kacaritakeun bring kuring teh duaan indit nuju ka sisi jalan raya megat angkot, heueuh make angkot da acan boga kendaraan pribadi, teu kacatur dijalanna kuring teh geus nepi ka tempat nu dituju, ngan henteu langsung ka tempat nu boga hajat, harita kuring ampir heula ka kang Asep nu jadi wawakil nu boga hajat pikeun ngangkir kuring ngaji. datang teh jam opat sore, pamikir teh meujeuhna yeuh dipake istirahat mah jeung keur nyiapkeun bahan.
"Di leresan palih mana kang...nu gaduh hajat teh...?" ceuk kuring ngamimitian muka obrolan, sanggeus titatadi ngobrol ngaler ngidul jeung kang Asep sarengsena sholat Ashar.
"Oh...! teu tebih da ti dieu mah...eta palih lebak..a'.."..walon kang Asep bari nuduhkeun ku indung leungeunna..bari nga Aa' keun ka kuring teh, ..lah meni asa jadi Aa gym...nya ? disebut aa....
"Oh sae atuh..pami caket mah !...kumaha urang ka dituna ?..naha dipapag atanapi kumaha...?" tanya kuring deui.
"Saurna mah dipapag...kin lah urang antosan...sok ayeuna mah saena leleson bae heula...da lami keneh waktosna oge...saurna mah ngawitan acara teh tabuh salapan wengi ..." tembal kang Asep
"Oh kitu...! nya sae atuh...ayeuna nembe tabuh limaan ..lami keneh pisan atuh ka tabuh salapan wengi mah ....sabarah lami perjalanan ka tempat ..teh kang ?"....ceuk kuring bari ditungtungan ku nanya deui.
"Ah ..moal dugi ka tilu jam ..."walon kang asep pondok
"Oh....! " ceuk kuring pondok, bari hate mah noroweco: "Alah sugan teh..geus deukeut ti dieu, ari dua jam mah lain lalampahan deukeut atuh..."
"Alah euy jauh atuh ...ari lalampahan Dua jam mah...." Ceuk si ajat mairan.
"Keun bae atuh ..tibang lalampahan dua jam mah cetek.. Kanjeng Nabi mah apan Hijrah ti Makkah ka Madinah...nu sakitu jauhna " ceuk kuring siga nu heueuh....
****
Jarum jam geus nuduhkeun kana angka tujuh pas. Rengse sholat isya kuring geus saged make kostum pangajian nu tadi dibabawa dina jero tas tea, tuluy diuk ditepas imahna Kang Asep dibarengan jeung si Ajat oge Kang Asep bari ngobrol ngaler ngidul ngadagoan nu mapag datang. Geus rada lila, kuring ningalian jam deui nu meulit dina leungeun kenca kuring, gebeg teh geuningan geus jam dalapan tapi nu ditungguan euweuh bae datang.
"Kumaha atuh kang ? geuningan teu aya bae nu mapag teh ?" ceuk kuring nanya ka kang Asep.
"Muhun ..nya...? naha bet telat kieu nu mapag teh...? " walon kang Asep bari tuluy lumpat ka buruan tuluy lenga-lengo ka jalan lembur, kojengkang deui manehna teh balik deui nyampeurkeun deui ka tepas imah.
"Nya ..upami teu aya bae nu mapag mah ...kumaha upami urang ngeureuyeuh angkat bae atuh..! manawi kin tepang di jalan sareng nu mapag...mending bae urang teh tos caket ka tempat....da ieu waktos tos wengi teuing...." ceuk kuring bari ngajak ngeureyeuh mangkat ka tempat.
"Nya sae kitu,..pami aa teu kaabotan mah....mangga atuh urang ngeureuyeuh angkat !" tembal kang asep nyatujuan.
Geus aya kasapukan kitu mah , bral kuring tiluan teh indit laleumpang mapay-mapay jalan lembur nu nanjak mudun da diwewengkon gunung. Geus ngaliwatan tilu lembur, beak opat tanjakan jeung lima pengkolan can tepung keneh bae jeung nu mapag teh, "Boa-boa henteu jadi, nu mapag teh ari kaya kieu mah,...lah ..jeung ieu lalampahan teh cenah deukeut,..naha geus lima pengkolan can nepi keneh bae...". gerentes kuring dina hate.
"Tuh geuningan tos caket....ti dieu oge tos katingali lemburna ...." celengkeng kang Asep, ngabuyarkeun kaayaan nu ti mimiti leumpang euweuh nu ngomong,
"Oh kitu kang !...sae atuh !" walon kuring pondok bari rada ngahegak ngatur nafas.
"Duh teu mekel cai euy...! hanaang urang mah hayang nginum..pisan "celengkeng si ajat tukangeun kuring bari sarua nafasna rada ngahegak.
"Lah tahan bae atuh sakeudeung mah ...da saur kang asep oge tos caket saurna, pira ge hanaang sakieu mah teu pira, ..mun dibandingkeun jeung lalampahan Rasulullah jeung para shahabat nalika ngalakukeun lalampahan hijrah ditengah sagara keusik pikeun bajoang nyiarkeun agama islam..." Tembal kuring....bari sabenerna mah sarua...hanaang.
Heueuh balik deui kana eusi pesen hape, ari pesenna teh nyaeta poe isuk kuring diangkir pikeun ngisi pangajian ku Kang Asep ketua DKM di wewengkon Ciparay, dina acara nikahan nu jadi dulurna. Heueuh matak ngangkir kuringna mah baheula basa ngayakeun Bakti Sosial ti hiji Organinasisasi kamahasiswaan nu kuring aktif didinya. harita acara bakti sosial teh teu lila ukur sabulaneun, jadi asa sajorelat. tapi najan sajorelat oge karasa duduluran teh siga nu geus mangtaun-taun. Harita kuring kapapancenan bagian ngisi karohanian, tah matak ayeuna ngangkir pikeun ngisi pangajian teh alesan kang Asep mah hayang ngadengekeun deui ceramah kuring, manehna ngontak mere pesen kana hape babaturan teh pedah harita basa paturay tineung acara baksos kuring mere nomer hape babaturan ka kang Asep,tujuana mah supaya ulah pegat hubungan duduluran teh, nya minimalna silih mere kabar kana kaayaan masing-masing. Kari-kari ayeuna kuring narima pesen ti kang Asep teh bet kudu ngisi pangajian.
Bungah teu bungah narima pesen eta, bungahna heueuh asa nyambung deui duduluran teh nu geus lila pareumeun obor, lian ti eta kuring teh asa dipercaya jeung itung-itung diajar nagtung, etang-etang diajar capetang bae pikeun ngukur kamampuh dina mere pamahaman kaagamaan, teu bungahna heueuh teuing naon nu jadi alesanana bet kuring nu kudu ngisi pangajianana, padahal apan loba ajengan nu geus masyhur nu geus kasipuh ku pangaweruh, sugih ku pangarti, jembar ku pangabisa oge panalarna, apan seueur ajengan sepuh nu geus masagi ku pangarti tur geus maranti ngisi ngaji bari ngabukti dina babaktina ka Nu Maha Suci, tur geus nyata katara sebana ka bangsa, nagara katut agama.
Sedengkeun ari kuring ? apan kuring mah rumah tangga oge acan harita teh, asana teh teu pass..mun seug kuring ngisi pangajian jerona kudu mapatahan nu rek rumah tangga sedengkeun kuring karek apal kana teorina wungkul acan prak bari jeung apal kana teori teh karek sapotong acan kabehanana. jeung naon atuh kabisa kuring da ngaji oge ukur wawuh wungkul acan nepi kana ngotektak nepi kana jeroanana mah. masantren kasebutna tapi ngadon ngaliwet wungkul da ngajina mah loba mumulna batan giatna. kari-kari ayeuna diangkir ngaji duh boro-boro mapatahan batur, diri sorangan oge papataheun keneh. Nu matak ku hal ieu pisan nu kadangkala sok palalaur ka diri inggis ku bisi rempan ku kaayaan, keuna ku ayat: Kaburo Maqtan 'Indallohi Ma taquuluuna wa laa taf'aluun"...dosa gede geuningan...nya mun seug ucapan teu luyu jeung pagawean teh, lah sok muringkak bulu tuur...aeh..bulu punduk.
"Kumaha euy ..jadi kaditu teh ? " gebeg kuring teh ngagebeg ngadenge eta sora, barang dilieuk horeng nu ditungguan si Ajat teh geus datang. ngahaja manehna diogan ku kuring ngarah ngabaturan. teu puguh ari indit sosoranganan teh euweuh batur ngobrol.
"Lain uluk salam mah...kabiasaan pisan maneh mah,... nya jadi atuh..eum ! "..walon kuring.
"Heueuh hayu atuh..ah...bisi telat datang kadituna, ..ajengan mah kudu tepat waktu atuh..!...ulah bisa nitah wungkul ka batur tepat waktu, sorangana kalah ka telat bae..."...ceuk si ajat.
"Ajengan..ajengan ,,,ajlengan meureun.? tong nyebut ajengan ah !..can kaawakan ku dewek mah euy !..Heueh hayu atuh !,, apan titatadi oge dewek mah geus siap deuleu, ngan nungguan maneh lila bae.." Tembal kuring, tuluy nguniang nangtung bari ngajewang tas nu eusina kostum khusus pangajian bari, ngahaja teu dipake heula, sok rada era mun dipake teh, pamikir teh ke bae lah dipakena mun geus di tempat.
Kacaritakeun bring kuring teh duaan indit nuju ka sisi jalan raya megat angkot, heueuh make angkot da acan boga kendaraan pribadi, teu kacatur dijalanna kuring teh geus nepi ka tempat nu dituju, ngan henteu langsung ka tempat nu boga hajat, harita kuring ampir heula ka kang Asep nu jadi wawakil nu boga hajat pikeun ngangkir kuring ngaji. datang teh jam opat sore, pamikir teh meujeuhna yeuh dipake istirahat mah jeung keur nyiapkeun bahan.
"Di leresan palih mana kang...nu gaduh hajat teh...?" ceuk kuring ngamimitian muka obrolan, sanggeus titatadi ngobrol ngaler ngidul jeung kang Asep sarengsena sholat Ashar.
"Oh...! teu tebih da ti dieu mah...eta palih lebak..a'.."..walon kang Asep bari nuduhkeun ku indung leungeunna..bari nga Aa' keun ka kuring teh, ..lah meni asa jadi Aa gym...nya ? disebut aa....
"Oh sae atuh..pami caket mah !...kumaha urang ka dituna ?..naha dipapag atanapi kumaha...?" tanya kuring deui.
"Saurna mah dipapag...kin lah urang antosan...sok ayeuna mah saena leleson bae heula...da lami keneh waktosna oge...saurna mah ngawitan acara teh tabuh salapan wengi ..." tembal kang Asep
"Oh kitu...! nya sae atuh...ayeuna nembe tabuh limaan ..lami keneh pisan atuh ka tabuh salapan wengi mah ....sabarah lami perjalanan ka tempat ..teh kang ?"....ceuk kuring bari ditungtungan ku nanya deui.
"Ah ..moal dugi ka tilu jam ..."walon kang asep pondok
"Oh....! " ceuk kuring pondok, bari hate mah noroweco: "Alah sugan teh..geus deukeut ti dieu, ari dua jam mah lain lalampahan deukeut atuh..."
"Alah euy jauh atuh ...ari lalampahan Dua jam mah...." Ceuk si ajat mairan.
"Keun bae atuh ..tibang lalampahan dua jam mah cetek.. Kanjeng Nabi mah apan Hijrah ti Makkah ka Madinah...nu sakitu jauhna " ceuk kuring siga nu heueuh....
****
Jarum jam geus nuduhkeun kana angka tujuh pas. Rengse sholat isya kuring geus saged make kostum pangajian nu tadi dibabawa dina jero tas tea, tuluy diuk ditepas imahna Kang Asep dibarengan jeung si Ajat oge Kang Asep bari ngobrol ngaler ngidul ngadagoan nu mapag datang. Geus rada lila, kuring ningalian jam deui nu meulit dina leungeun kenca kuring, gebeg teh geuningan geus jam dalapan tapi nu ditungguan euweuh bae datang.
"Kumaha atuh kang ? geuningan teu aya bae nu mapag teh ?" ceuk kuring nanya ka kang Asep.
"Muhun ..nya...? naha bet telat kieu nu mapag teh...? " walon kang Asep bari tuluy lumpat ka buruan tuluy lenga-lengo ka jalan lembur, kojengkang deui manehna teh balik deui nyampeurkeun deui ka tepas imah.
"Nya ..upami teu aya bae nu mapag mah ...kumaha upami urang ngeureuyeuh angkat bae atuh..! manawi kin tepang di jalan sareng nu mapag...mending bae urang teh tos caket ka tempat....da ieu waktos tos wengi teuing...." ceuk kuring bari ngajak ngeureyeuh mangkat ka tempat.
"Nya sae kitu,..pami aa teu kaabotan mah....mangga atuh urang ngeureuyeuh angkat !" tembal kang asep nyatujuan.
Geus aya kasapukan kitu mah , bral kuring tiluan teh indit laleumpang mapay-mapay jalan lembur nu nanjak mudun da diwewengkon gunung. Geus ngaliwatan tilu lembur, beak opat tanjakan jeung lima pengkolan can tepung keneh bae jeung nu mapag teh, "Boa-boa henteu jadi, nu mapag teh ari kaya kieu mah,...lah ..jeung ieu lalampahan teh cenah deukeut,..naha geus lima pengkolan can nepi keneh bae...". gerentes kuring dina hate.
"Tuh geuningan tos caket....ti dieu oge tos katingali lemburna ...." celengkeng kang Asep, ngabuyarkeun kaayaan nu ti mimiti leumpang euweuh nu ngomong,
"Oh kitu kang !...sae atuh !" walon kuring pondok bari rada ngahegak ngatur nafas.
"Duh teu mekel cai euy...! hanaang urang mah hayang nginum..pisan "celengkeng si ajat tukangeun kuring bari sarua nafasna rada ngahegak.
"Lah tahan bae atuh sakeudeung mah ...da saur kang asep oge tos caket saurna, pira ge hanaang sakieu mah teu pira, ..mun dibandingkeun jeung lalampahan Rasulullah jeung para shahabat nalika ngalakukeun lalampahan hijrah ditengah sagara keusik pikeun bajoang nyiarkeun agama islam..." Tembal kuring....bari sabenerna mah sarua...hanaang.
*****
"Muhun nya...hilap nembe teh teu nyandak cai..." walon kang Asep "Jeung ieu nu mapag teh kumaha deuih ? teu aya embol-embolna.." tambah kang Asep semu keeuheul ka nu mapag.
"Lah wios kang ...!...tong digugu teuing si ajat mah" ..tembal kuring,
Geus kitu mah kuring tiluan nuluykeun lalampahan, kacaturkeun geus rada deukeut ka tempat nu dituju teh, ngan ngadadak ieu beuteung teu bisa diajak kompromi, pupusieulan bangun rek datang tatamu agung, lah-lahan najan era oge kuring teh wakca ka kang Asep, bari tuluy kuring nyarita:
"Kang..tiasa teu liren heula sakedap mah ?"
"Aya naon deui atuh ..geura lah kuring geus hanaang pisan yeuh hayang nginum" si Ajat nyelengkeung
"Oh mangga ! memangna ..aya naon a'...?" tembal kang Asep bari malik nanya ka kuring.
"Euuu...eta kang..?..aya jamban nu caket teu..ti dieu? duh ieu patuangan teh bet pupusielan kieu....." walon kuring bari rada nyekelan beuteung, da puguh memang karasa mules geus sabrol-brolleun bijil..."Lah tadi meureun gara-gara sambel goang..yeuh maoal salah deui tadi beurang dahar di kang Asep.." ceuk hate bari nganaha-naha ka diri sorangan, pedah tadi beurang barang datang ka imah kang Asep langsung disuguhan dahar, kabeneran dahar teh jeung sangu beureum tambah sambel goang lalabna, daun jambu mede, daun gedang jeung surawung saleger keneh da ngadadak ngundeur ti kebon pipireun imahna kang Asep, etah meni ku nikmat ditambah deui lalawuhna nu teu pira ukur lauk asin...tapi nikmatna lain bohong, ngan eta nyocol sambel goangna teu kira adeuh, jadi weh akibatna kana beuteung musiel mules.
"Oh...! raraosan palih dinya tah di sisi walungan aya jamban.." ceuk kang Asep
"Oh sae atuh..kang kin antosan heula tauh ah sakedap...abdi bade ka jamban heula, nya ieu patuangan tos teu kiat.." walon kuring bari terus ngagidig indit nuju ka jamban nu dituduhkeun ku kang Asep. barang nepi ka sisi walungan, naha bet euweuh jamban teh, tuluy kuring mapay-mapay ka sisi walungan tetep teu manggihan jamban teh. Geus teu manggih jamban kitu mah kuring balik nyampeurkeun deui ka nu duaan, bari terus nyarita:
"Kang ! kumaha ieu teh geuningan teu kapendak jamban teh ?..." Ceuk kuring bari tetep nyekelan beuteung nu mingkin mules bae, ret kan jam gebeg .."alah geuningan geus jam sapuluh peuting ieu teh..moal peuting kitu,,? alah paduli teuing ah...nu penting mah ieu tatamu agung kudu dikaluarkeun heula..sangkan longsing....telat sautik mah ..bongan.. da jangji rek mapag bet henteu ..keun bae ah sina narungguan...". Ceuk kuring dina hate.
"Naha nya ..? da raraosan mah palih dinya teh aya jamban...duka tah pami tos diruag mah kituh ?..Tembal kang Asep. "Nya atos atuh cobi urang ka palih ditu..sugan aya pancuran geurah palih dinya mah..." tambah kang Asep bari terus manehna teh ngajak ka kuring ka lebah nu dituduhkeun ku manehna tuluy dituturkeun ku kuring.
Barang geus nepi, bener bae aya jamban teh, ngan lain pancuran tapi sumur timba, jarak tilu meter ti jamban teh katingali aya cubluk, geus kitu mah kuring teu nunggu dituduhkeun,langsung bae ngadeukeutan kana cubluk, langsung bae nagog ngaluarkeun tatamu agung. rengse ngaluarkeun tatamu agung, niat rek beberesih, karek kaingetan kuduna mah tadi memehna ngajingjing cai kana ember, ari ieu henteu, "Duh ! kumaha atuh nya...paingan rada anggang ka jamban teh " Ceuk kuring gegerendengan, bari tuluy ngagorowok ngageroan si Ajat:
"Jat ...! cing kadieu eum..! bari eta pang ngajingjikeun cai kana ember..tadi poho eum teu mawa...da teu katahan..hampura eum wayahna..geurakeun eum ! dewek rek beberesih "
"Yeeeh...naha atuh lain tadi..memeh ka cubluk ..ngajingjing cai...teh " ceuk si ajat bari kituna teh katingali manehna teh tuluy ngadeukeutan ka jamban, ngan kadenge nyarita:
"Lah geuningan euweuh emberna oge..euy ...jeung sumurna oge euweuh pangerekna deuih...kumaha atuh..?"
"Piraku atuh eum...? meureun kumaha dewek beberesihna ?..."tembal kuring rada tarik.
"Lah ..ku batu, atawa kararas bae atuh euweuh cai mah...atawa ku tungtung sarung ...heheh.."walon si ajat sangeunahna bari seuri ngaheheh..
"Yeeehhh..piraku atuh...kudu make nu kitu ?.da lain usum halodo ayeuna mah..." tembal kuring rada keuheul.
"Kin antosan atuh nya sakedap ..! urang... ka warga sugan aya.. urang nambut ember." celengkeung kang Asep bari katingali ngoloyong, teu lila geus datang deui bari ngajingjing meber siga nu geus aya caian..tapi lain di jamban eta. tuluy diasongkeun ka kuring. geus kitu mah tuluy kuring beberesih.
"Tah geuningan longsong ayeuna mah...." ceuk kuring, tuluy ngarapikeun deui pakean, geus kitumah bari ngajingjing ember ngojengkang ngajauhan cubluk.
"Lah wios kang ...!...tong digugu teuing si ajat mah" ..tembal kuring,
Geus kitu mah kuring tiluan nuluykeun lalampahan, kacaturkeun geus rada deukeut ka tempat nu dituju teh, ngan ngadadak ieu beuteung teu bisa diajak kompromi, pupusieulan bangun rek datang tatamu agung, lah-lahan najan era oge kuring teh wakca ka kang Asep, bari tuluy kuring nyarita:
"Kang..tiasa teu liren heula sakedap mah ?"
"Aya naon deui atuh ..geura lah kuring geus hanaang pisan yeuh hayang nginum" si Ajat nyelengkeung
"Oh mangga ! memangna ..aya naon a'...?" tembal kang Asep bari malik nanya ka kuring.
"Euuu...eta kang..?..aya jamban nu caket teu..ti dieu? duh ieu patuangan teh bet pupusielan kieu....." walon kuring bari rada nyekelan beuteung, da puguh memang karasa mules geus sabrol-brolleun bijil..."Lah tadi meureun gara-gara sambel goang..yeuh maoal salah deui tadi beurang dahar di kang Asep.." ceuk hate bari nganaha-naha ka diri sorangan, pedah tadi beurang barang datang ka imah kang Asep langsung disuguhan dahar, kabeneran dahar teh jeung sangu beureum tambah sambel goang lalabna, daun jambu mede, daun gedang jeung surawung saleger keneh da ngadadak ngundeur ti kebon pipireun imahna kang Asep, etah meni ku nikmat ditambah deui lalawuhna nu teu pira ukur lauk asin...tapi nikmatna lain bohong, ngan eta nyocol sambel goangna teu kira adeuh, jadi weh akibatna kana beuteung musiel mules.
"Oh...! raraosan palih dinya tah di sisi walungan aya jamban.." ceuk kang Asep
"Oh sae atuh..kang kin antosan heula tauh ah sakedap...abdi bade ka jamban heula, nya ieu patuangan tos teu kiat.." walon kuring bari terus ngagidig indit nuju ka jamban nu dituduhkeun ku kang Asep. barang nepi ka sisi walungan, naha bet euweuh jamban teh, tuluy kuring mapay-mapay ka sisi walungan tetep teu manggihan jamban teh. Geus teu manggih jamban kitu mah kuring balik nyampeurkeun deui ka nu duaan, bari terus nyarita:
"Kang ! kumaha ieu teh geuningan teu kapendak jamban teh ?..." Ceuk kuring bari tetep nyekelan beuteung nu mingkin mules bae, ret kan jam gebeg .."alah geuningan geus jam sapuluh peuting ieu teh..moal peuting kitu,,? alah paduli teuing ah...nu penting mah ieu tatamu agung kudu dikaluarkeun heula..sangkan longsing....telat sautik mah ..bongan.. da jangji rek mapag bet henteu ..keun bae ah sina narungguan...". Ceuk kuring dina hate.
"Naha nya ..? da raraosan mah palih dinya teh aya jamban...duka tah pami tos diruag mah kituh ?..Tembal kang Asep. "Nya atos atuh cobi urang ka palih ditu..sugan aya pancuran geurah palih dinya mah..." tambah kang Asep bari terus manehna teh ngajak ka kuring ka lebah nu dituduhkeun ku manehna tuluy dituturkeun ku kuring.
Barang geus nepi, bener bae aya jamban teh, ngan lain pancuran tapi sumur timba, jarak tilu meter ti jamban teh katingali aya cubluk, geus kitu mah kuring teu nunggu dituduhkeun,langsung bae ngadeukeutan kana cubluk, langsung bae nagog ngaluarkeun tatamu agung. rengse ngaluarkeun tatamu agung, niat rek beberesih, karek kaingetan kuduna mah tadi memehna ngajingjing cai kana ember, ari ieu henteu, "Duh ! kumaha atuh nya...paingan rada anggang ka jamban teh " Ceuk kuring gegerendengan, bari tuluy ngagorowok ngageroan si Ajat:
"Jat ...! cing kadieu eum..! bari eta pang ngajingjikeun cai kana ember..tadi poho eum teu mawa...da teu katahan..hampura eum wayahna..geurakeun eum ! dewek rek beberesih "
"Yeeeh...naha atuh lain tadi..memeh ka cubluk ..ngajingjing cai...teh " ceuk si ajat bari kituna teh katingali manehna teh tuluy ngadeukeutan ka jamban, ngan kadenge nyarita:
"Lah geuningan euweuh emberna oge..euy ...jeung sumurna oge euweuh pangerekna deuih...kumaha atuh..?"
"Piraku atuh eum...? meureun kumaha dewek beberesihna ?..."tembal kuring rada tarik.
"Lah ..ku batu, atawa kararas bae atuh euweuh cai mah...atawa ku tungtung sarung ...heheh.."walon si ajat sangeunahna bari seuri ngaheheh..
"Yeeehhh..piraku atuh...kudu make nu kitu ?.da lain usum halodo ayeuna mah..." tembal kuring rada keuheul.
"Kin antosan atuh nya sakedap ..! urang... ka warga sugan aya.. urang nambut ember." celengkeung kang Asep bari katingali ngoloyong, teu lila geus datang deui bari ngajingjing meber siga nu geus aya caian..tapi lain di jamban eta. tuluy diasongkeun ka kuring. geus kitu mah tuluy kuring beberesih.
"Tah geuningan longsong ayeuna mah...." ceuk kuring, tuluy ngarapikeun deui pakean, geus kitumah bari ngajingjing ember ngojengkang ngajauhan cubluk.
****
"Tah geuningan longsong ayeuna mah...." ceuk kuring, tuluy ngarapikeun deui pakean, geus kitu mah bari ngajingjing ember ngojengkang ngajauhan cubluk ngadeukeutan ka nu duaan nyaeta si Ajat jeung kang Asep nu nungguan salila kuring aya di pacilingan. Nu satuluyna kuring neruskeun lalampahan nuju ka tempat nu dituju nyaeta nu boga hajat tea pikeun ngisi pangajian.
Kacatur kuring tiluan geus anjog ka tempat nu dituju, para panitia mapag kuring tiluan bari langsung ditungtun pikeun nempatan korsi nu geus disayagikeun ku maranehna. Rengse merenahkeun kuring katingali salah saurang panitia aya nu naek ka luhur panggung tuluy manehna uluk salam ditruskeun ku beantara :
“Hadirin saderek sadayana, alhamdulilah nu dianti-anti parantos dugi, mangga urang kupingkeun kalayan saestu kana naon-naon nu bade didugikeun ku kersana bapa ustadz ngeunaan piwejangna ka urang sadayana. Atuh supados teu nyangkolong teuing kana waktos sareng kumargi waktos tos wengi teuing, moal seueur acara nu bade dipidangkeun, urang langsung bae kana acara inti, nyaeta taushiyah…ka kersana bapa ustadz mangga dihaturanan…” geus kitu mah manehna tuluy turun tina panggung.
Dikitukeun ku panita tadi tuluy kuring teh niat mah rek cengkat, ngan asa jadi araneh kieu, sabab nu di mangga-mangga teh lain kuring tapi si Ajat, jeung hal ieu teh memang geus karasa ti mimiti datang. Demi si Ajat dikitukeun teh atuh rungah-ringeuh, tuluy noel ka kuring, bari nyarita ditompokeun kana ceuli kuring:
“Naha bet jadi dewek nu di titah naek ka panggung ieu teh..?”
“Duka teuing atuh ah..!..nya enggeus atuh… geuwat kaditu naek ka panggung...”walon kuring gegerendengan.
“Yeeh....kapan kuduna oge...ente...naha ieu teh bet kieu ?...” Tembal si Ajat bari tetep ngomongna teh ditompokeun kana ceuli kuring.
Keur tinggerendeng kitu, kuring karak engeuh kana kaayaan, ku naon sabab si ajat ti mimiti datang nu dihiap-hiap bari pada ngahormat, lain kuring. Horeng nu jadi margalantaran mah kopeah jeung sorban kuring teh dipake ku si Ajat. Meureun tadi basa kuring neangan jamban, eta kopeah jeung sorban apan dititipkeun ka si Ajat, ku manehna kalah dipapake, kuring sorangan oge karek sadar deuih, geuningan sirah teh teu dikopeah, da tadi meureun sarengsena ti pacilingan teu inget kana kopeah jeung sorban, da dipake ku si Ajat.
“Punten ka sadayana.!... sanes aa ieu nu bade ngisi pangaosan mah, tapi aa nu ieu ...!” celengkeng kang Asep bari nunjuk ka kuring
“Oohhhh..manawi teh..! aduh hapunten atuh…..!. nya mangga atuh dihaturanan.!..bade saha bae oge nu kapayun teu langkung…eta mah…!.” ceuk salah saurang panitia bari menta dihampura.
Tuluy si Ajat nyerenkeun Kopeah jeung sorban kuring nu keur dipake ku manehna ka kuring, ku kuring ditarima bari langsung dipake, geus kitu mah kuring naek ka panggung seja ngisi pangajian dina peuting eta, bari di hate mah asa hayang seuri kana kaayaan nu tadi kaalaman. Pangalaman nu asa kapaksa tapi karasa gede hikmahna.
Subang, 07052010.
Kacatur kuring tiluan geus anjog ka tempat nu dituju, para panitia mapag kuring tiluan bari langsung ditungtun pikeun nempatan korsi nu geus disayagikeun ku maranehna. Rengse merenahkeun kuring katingali salah saurang panitia aya nu naek ka luhur panggung tuluy manehna uluk salam ditruskeun ku beantara :
“Hadirin saderek sadayana, alhamdulilah nu dianti-anti parantos dugi, mangga urang kupingkeun kalayan saestu kana naon-naon nu bade didugikeun ku kersana bapa ustadz ngeunaan piwejangna ka urang sadayana. Atuh supados teu nyangkolong teuing kana waktos sareng kumargi waktos tos wengi teuing, moal seueur acara nu bade dipidangkeun, urang langsung bae kana acara inti, nyaeta taushiyah…ka kersana bapa ustadz mangga dihaturanan…” geus kitu mah manehna tuluy turun tina panggung.
Dikitukeun ku panita tadi tuluy kuring teh niat mah rek cengkat, ngan asa jadi araneh kieu, sabab nu di mangga-mangga teh lain kuring tapi si Ajat, jeung hal ieu teh memang geus karasa ti mimiti datang. Demi si Ajat dikitukeun teh atuh rungah-ringeuh, tuluy noel ka kuring, bari nyarita ditompokeun kana ceuli kuring:
“Naha bet jadi dewek nu di titah naek ka panggung ieu teh..?”
“Duka teuing atuh ah..!..nya enggeus atuh… geuwat kaditu naek ka panggung...”walon kuring gegerendengan.
“Yeeh....kapan kuduna oge...ente...naha ieu teh bet kieu ?...” Tembal si Ajat bari tetep ngomongna teh ditompokeun kana ceuli kuring.
Keur tinggerendeng kitu, kuring karak engeuh kana kaayaan, ku naon sabab si ajat ti mimiti datang nu dihiap-hiap bari pada ngahormat, lain kuring. Horeng nu jadi margalantaran mah kopeah jeung sorban kuring teh dipake ku si Ajat. Meureun tadi basa kuring neangan jamban, eta kopeah jeung sorban apan dititipkeun ka si Ajat, ku manehna kalah dipapake, kuring sorangan oge karek sadar deuih, geuningan sirah teh teu dikopeah, da tadi meureun sarengsena ti pacilingan teu inget kana kopeah jeung sorban, da dipake ku si Ajat.
“Punten ka sadayana.!... sanes aa ieu nu bade ngisi pangaosan mah, tapi aa nu ieu ...!” celengkeng kang Asep bari nunjuk ka kuring
“Oohhhh..manawi teh..! aduh hapunten atuh…..!. nya mangga atuh dihaturanan.!..bade saha bae oge nu kapayun teu langkung…eta mah…!.” ceuk salah saurang panitia bari menta dihampura.
Tuluy si Ajat nyerenkeun Kopeah jeung sorban kuring nu keur dipake ku manehna ka kuring, ku kuring ditarima bari langsung dipake, geus kitu mah kuring naek ka panggung seja ngisi pangajian dina peuting eta, bari di hate mah asa hayang seuri kana kaayaan nu tadi kaalaman. Pangalaman nu asa kapaksa tapi karasa gede hikmahna.
Subang, 07052010.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar