Duriat munggaran nu teu Kedal

Ku: Wangsa Susena, S.Pd.I.

Teuing ti mana datangna, teuing kumaha mimitina ngancik kaasih dina ati, mijahna rasa katresna nu ngagalura dina jero dada harita, heueuh ti mana datangna éta kacinta nu terus ngarorobéda. Lah ..sok bingung mikiranana, komo mun seug ngadéngé laguna kang Doel Sumbang mani pas pisan rarasaan téh, ngeuna ka diri harita nu keur dulungdungdéng, baluweng, bingung teu paruguh pipikiran, heueuh kaédanan téa meureun, nu kieu geuning syair laguna téh, heueuh ieu ogé mun teu salah:

…….

Teuing iraha ...

teuing ti mana...

datangna ieu rasa ...

dina jero dada..

ujug-ujug nyampak bari nyiksa......

Tah kitu rarasaan kuring waktu harita, éstu keur kabawa palid ku caahna rasa kaasih, nepi ka saré henteu mirasa, dahar ogé henteu tibra...aeh salah...dahar teu mirasa ..(da puguh beak sanguna)..sare teu tibra (da digemrong tumila)....hehe. mun nangkarak asa luhureun, mun nyagigireun asa gigireun, mun nangkuban asa handa....aeh...tong ditersukeun ah !....lah pokona mah, keur diganggayong ku rasa bogoh nu moho, dirobeda rasa kacinta nu mokaha ku hiji wanoja. kabawa palid ieu ati ku cai kaasih ka hiji istri, kabawa mijah ku rasa tresna ka si manéhna. reup kadeuleu, beunta karasa, éstu asa ucang-ucang dina bulu panon, horéng dikoréhkeun téh ...geuningan cileuh..da hudang saré...héhéhé.

Heueuh rék teu ka irut kapincut kumaha kuring ku manéhna, da ditelek-telek, bari di sidik-sidik heueuh kituna téh ti kajauhan bari jeung maling deuleu, da ngahaja mencrong mah kuring teu wani, éstu manéhna téh boga keureutan beungeut nu geulis, ceuk ukuran kuring nu kaeunteupan rasa bogoh ka manéhna. Éta mun seug ditilik ti gigir lenggik matak narik ati nu hayang metik kaasih ti manéhna, dipandang ditukang éstu lenjang matak kabayang-bayang, di teuteup dihareup éstu sieup matak mawa rasa kageugeut mun seug pareng paadu teuteup, éta pameunteuna mani ngadaun seureuh matak kumejot haté hayang ngajadikeun manéhna beubeureuh, terus gadona lir ibaratan endog sapotong..teuing nu sapotongna mah kamana....?...mun pareng dirérét deui, éta irungna u mancung...lah mun seug jadi pamajikan kuring téh geus pasti bakal kaasup ..."memperbaiki keturunan"... da rumasa kuring mah irung téh mancungna ka jero...héhé..Lah pokona mah éstu geulis bawana ngajadi, endah bawana ti ..kodim ..aéh ti kudrat maksud téh.

Terus mun seug ningali kempotna dina dua damisna, duh éta mah éstu ..matak asa ngabetot jajantung. Komo mun seug manéhna pareng malédogkeun imut...seblak téh haté kuring nyeblak....serrrr nud..! ...terrrr ...teu puguh rarasaan. asa dibalédog ku balati nu pas nanceb nembus kana jajantung. Terus deui mun pareng manéhna ngarindat éstu matak tibelat, mun seug ngadilak duh ieu haté matak nyeblak. Terus mun seg mésem éstu matak kasengsem, mun keur seuri matak narik ieu ati, mun keur leumpang matak haté kagembang. Komo mun seug manéhna pirajeuneun ngadeukeutan ka kuring, tuluy diuk gigireun kuring, éta mah da teu puguh rarasaan, samar polah, samar cabak. ngomong ogé jadi arap-ap-eurep-eup, aga-eugeu, bingung kudu ngomong naon, létah asa mondokan, tikoro asa garing.

Kasiksa…..bener-bener kasiksa..nahan rasa nu ngagalura lir ombak sagara dina ieu jero dada waktu harita. Bingung…! kumaha cara ngedalkeunana, bingung kumaha cara ngabudalkeunana…bener-bener bingung teu manggih tungtung. susah rasa pikeun wakca. Heueuh kuring jujur ayeuna… harita mah da kakara atuh kuring kaeunteupan rasa samodél kitu nu kacida nyiksana. Padahal mun seug ayeuna ...geus pasti béda deui caritana. Ari ayeuna mah geus apal kumaha carana kedal, geus nyaho cara kumaha kuduna wakca. Ayeuna mah saeutik-eutikeun geus boga pangalaman boh ditarima ogé ditolak dina pasualan cinta. sedengkeun harita éstu bolostrong teu nyaho nanaon. Heueuh hanjakal datangna éta rasa téh harita lain ayeuna.

Heueuh rék teu kasiksa kumaha ieu rasa, éta mun seug datang waktuna beurang rarayna remen kabayang, mun seug datang wanci peuting remen kabawa dina hariring ati lir dadali manting ti peuting. Éstu teu bisa dipapalérkeun, teu bisa dibébénjokeun, gawé ogé kabawa teu nyalsé da loba ngajéngjéhé perbawa ieu haté, léngkah loba jadi gaflah da perbawa rasa nu marudah, gawé jadi ukur ngalamun ngahurun balung. Nyipta-nyipta bari neneda kanu Maha Kawasa mugia tiasa laksana, tur nyuhunkeun widi ka Gusti Nu Maha Suci pikeun ngabuktina harepan-harepan anu ngancik dina ati.

Heueuh harita kuring sok sering ngalamun bari nyipta-nyipta cita-cita sugan jadi nyata, saupamana manéhna nampi ieu niat suci nu seja nitipkeun saketi kaasih, nu seja nepakeun salaksa suka ka manéhna, meureun kacida lugina jeung bagjana ieu ati. Terus saupamana manéhna bisa nampa ieu katresna ogé kacinta nu ngagunduk dina kolbu kuring, nu harita pinuh ku kagandrung liwung ka manéhna, meureun kacida sugemana ieu rasa. Terus mun seug bisa silih kedalkeun rasa kaasih anu ngancik dina ieu diri nu mekar ligar dina rasa jeung harepan cinta lir mega nu bodas nyacas ngahias dina pigura rasa, éstu cinta nu clik putih clak herang..ehm pasti bagja tanpa wates wangenna.

Kabayang dina rasa, kacipta dina dada waktu harita, harepan téh laksana sagala paneja di tampa ku manéhna kalayan manah anu leah nu hasilna mantak tumaninah. Kabayang dina lamunan di tampana ieu cinta ku manéhna, ehmmm...bagja kacida karasana. Tuluy nekadkeun dina hate kalayan mancegkeun niat nu suci tur mulia, salilana bakal ngajaga, salawasna bakal ngariksa tur ngadama-dama, bari ngabina sangkan dugi ka ngawangun hirup ramah tangga anu dijerona pinuh ku rasa suka jeung bagja bari dilimpudan ku karidhoan Nu Maha Kawasa. Tuluy melak kasapukan hate yen tetep bakal ngaitkeun kaasih dina ati sanubari, nu salilaana bakal ngahias pigura rasa boh keur susah atawa bungah, nu bakal dipajang dina cipta, bakal ditayangkeun dina dada, bakal dinangna-dinengne dina hate, tur salilana bakal nyongcolang dina cita-cita nu bakal dihontal ku kasabaran jeung kasatiaan, ku kanyaah jeung kaikhlasan. Bari netepkeun jangji moal bakal cidra subaya, moal lanca linci luncat mulang udar tina tali gadang, moal undut kalinduan moal gedak ka anginan, moal luntur ku ka ibunan, moal rék laas ku kahujanan .

Tapi…! Kumaha atuh nepikeun ieu rasa, kumaha ngedalkeun sagala cita-cita nu harita dicipta-cipta, kumaha atuh carana ngabéjakeun sagala paneja nu harita ngagalura, heueuh rumasa teu aya kawani, rumasa teu boga wawanén. Baé..ah..da ieu mah ukur pangalaman nu geus kaliwat waktu katukang duriat munggaran kuring nu teu kungsi kedal. Eujeung deui manéhna ogé ayeuna mah geus dua anakna ogé ceuk béja mah. kuring ogé geus batian deuih ayeuna mah. pamohalan kudu nyusul-nyusul, komo kudi ngedalkeun deui rasa nu baheula mah kungsi nyaliara ayeuna, lah... ngadon nungtun raja wisuna. Na'udzu billahi mindzalik.

Caaaag…..

Subang, 28052010

Miluruh Jalan geusan ngudag Katingtriman bathin.

Ku: Wangsa Susena, S.Pd.I.

“Amanah Allah anu bentukna mangrupa syaré’at Islam, wajib ku urang dilaksanakeun geusan ngawujudkeun katingtriman lahir reujeung bathin urang”. Saur Mama Ajengan ngamimitian muka bahasan dina pangaosan ba’da Isya. Anjeunna calik sila bari mayunan méja kayu nu diluhurna geus namprak kitab tafsir Al-Qur’anul Karim sareng disagedengeunana cai herang sagelas. Santri manco sami bari sarila, ngaregepkeun dirohangan tempat khusus ngaji, bari dipisah antara santri lalaki jeung santri awéwé ku hijab nu maké hordéng pulas héjo nu dipentang ku tambang. Lajeng kakuping deui Mama Ajengan neraskeun hanca bahasanana ngeunaan bahasan “Miluruh Jalan geusan ngudag Katingtriman bathin”:

“Dina Syaré’at Islam geus kabeungkeut, geus ngumpul sagala aturan jeung katangtuan anu bakal ngajamin ngawujudna atawa kacangkingna katingtriman bathin. Tah dina raraga urang nyangking katingtriman bathin téh aya dua hal nu kudu dipelak, dipiara malah mandar éta dua hal téh walatra karasa bari bener-bener dijaga sapuratina dina raraga ngisi kahirupan di ieu alam dunya. Naon atuh dua hal éta téh ?”. Saur Mama Ajengan, liren heula sakedapan, teras katingali anjeunna nyeuseup udud heula bangun nu nikmat nu dibebeskeun kana cangklong hideungna, da tos kabiasaan, Anjeunna mah pami ngaos téh tara leupas ti nyesep. Demi sesepeun kalangenana téh nyaéta roko Djarum Coklat. Teras kakuping deui anjeunna nyarios:

“Nu kahiji nyaéta ngalaksanakeun aturan Allah, laksanakeun paréntah Manten-Na, ogé jauhan bari mun bisa mah tinggalkeun kana naon-naon nu dilarang ku Manten-Na Alloh Robbul ‘Aalamin, anu mémang tos sawadina urang salaku makhluq ka Kholik-na, tah Hal ieu nu disebut ‘Hablum-Minalloh” tali Allah atawa agama Allah bisa ogé disebut hubungan sareng Allah, tah éta nu kahiji”

“Nu kadua” . Saur Mama Ajengan neraskeun deui cariosanana. “Prak laksanakeun sagala aturan-aturan nu geus meunang kasapukan antara papada manusa nu bentukna kamaslahatan, tegesna widang mu’amalah, hartina melak kahadéan antara papada urang, contona prak campur gaul jeung papada batur kalayan melak akhlakul karimah, prak raketkeun duduluran kalayan hadé jeung sasama manusa, tegesna silih bantu ka papada batur nu keur manggih karipuh, silih talangan ka sasama nu keur meunang kasusah, écagkeun panyakit haté nu matak paburencayna karukunan hirup, piceun nu jauh panyakit haté nu matak paburantakna kasauyunan kahirupan, nya diantarana, panyakit sirik-pidik, jail kaniaya, hasud, fitnah, riya, sum’ah, ulah silih borétékeun kasalahan, aib jeung cacad sasama, ogé ulah silih gejrétkeun dina usaha, ulah silih sikut, silih dudut, silih suntrungkeun jeung nu séjén-séjénna, tapi kudu silih seungitan, silih asah, silih asih, silih asuh..boh dina kahirupan imah tangga, pon kitu kénéh dina hirup kumuh di tengah-tengah masyarakat ..tah ieu nu disebut ‘Hablum-Minannaas’ téa….éta nu kadua.”

“Jadi, usaha Miluruh Jalan geusan ngudag Katingtriman bathin téh ukur dua koncina, nu kahiji, ngahadéan Hamblum-Minalloh, nu kadua ngahadéan Hablum-Minannaas, teu loba geuningan. Bari jeung dua konci éta téh mangrupakeun amanah Allah nu wajib dijaga sapuratina bari prak dipigawéna tegesna dicumponan. Mun seug dua konci éta kacumponan ku urang, dijamin bakal ngawujudna katingtriman bathin, bari jeung kahontalna kabagjaan dunya rawuh aaa…”

“khéraaat” ceuk santri saur manuk ngalanjutkeun cariosan Mama Ajengan.

“Sabalikna” Saur Mama Ajengan neraskeun deui cariosanana: “Mun seug dua konci éta teu dilaksanakeun, maka bakal ngadatangkeun mamala, ngabijilkein balahi, jeung kaancuran, tegesna moal nyangking nu aranna katingtriman bathin téh, malah nu parahna mah bakal cilaka di dunya ogé cilaka di akhérat. Na’udzu billaahi mindzaalik. ”. Jep sakedapan Mama Ajengan liren dina nyariosna, diselang ku ngaleueut heula. Teras ka kuping deui anjeunna nyarios neraskeun bahasanana:

“ Tah kitu…! Dua konci dina raraga urang Miluruh Jalan geusan ngudag Katingtriman bathin téh. Jadi, ulah nepi ka keuna ku dawuhan Allah”. Teras Anjeunna ngaoskeun potongan ayat Al-Qur’an Surat Ali Imran ayat 112, kalayan murottal, soantenna ampir mirip sareng soanten Imam Masjidil Haroom, teras dipungkas ku aosan “Shodaqollohul-‘Adziim”. Kakuping deui anjeunna neraskeun hanca bahasanana kalayan narjamahkeun per kecap tina maksud éta ayat:

“Wallohu A’lam Bimurodih…. ضُرِبَتْ bakal ngeunaan, bakal ngalimpudan, bakal katibanaan, عَلَيْهِمُ …ka maranéhna, عَلَيْهِمُ didieu maksudna nyaéta ka ahli-ahli kitab nu teu ariman, nyaéta nu nukang nonggong kana risalah Allah nu dicandak ku Rosulullah S.A.W. nepi ka maranéhna téh dicap fasék ku Allah, tapi bisa ogé ngeuna ka urang, mun seug urang sarua kalakuanana siga ahli-ahli kitab nu fasék éta.” Saur Mama Ajengan ngajelaskeun kecap ‘Alaihim nu aya dina ayat éta, kakuping deui anjeunna neraskeun bahasanana éta ayat:

“Naon nu bakal tumiba ka maranéhna téh ?…. أَلذِّلَّةُ …kahinaan…. أَيْنَ مَا ثُقِفُواْ …di mana baé maranéhna ayana… إِلاَّ ..kajaba, mun seug maranéhna téh,… بِحَبْلٍ مِّنْ اللّهِ …nyekel pageuh kana tatali Allah atawa Agama Allah tegesna, hadé dina hubungan sareng Allah kalayan ngalaksanakeun sagala paréntah-paréntah-Na ogé nebihan sagala nu dilarang ku Manten-Na…. وَحَبْلٍ مِّنَ النَّاسِ …jeung nyekel pageuh kana tatali manusa tegesna hadé dina hubungan jeung papada manusa aspék mu’amalahna hadé, campur gaul jeung papada manusana alus, hirup rukun sauyunan, jauh tina pacengkadan.”

“Tapi mun seug maranehna tetep dina kahinaanana, tegesna henteu nyekel pageuh kana tatali Allah atawa Agama Allah oge tatali manusa, maka.. وَبَآؤُوا ….jeung maranéhna bakal mulang, bakal balik atawa maranéhna pantes meunang بِغَضَبٍ …. Keuna ku bebendon, مِّنَ اللّهِ ..ti Allah Ta’ala, وَضُرِبَتْ …. Jeung bakal ngeunaan, bakal ngalimpudan, bakal katibanaan, عَلَيْهِمُ … ka maranéhna, naon ? الْمَسْكَنَةُ … kamasakatan, kamalaratan, kawaluratan kasusah jeung kapayahan. ..na’dzu billaahi mindzaalik…”

“Panjang ieu ayat téh, ngan ayeuna mah cukup sakitu baé heula… jadi, hablun-minallooh jeung hablun-minannaas téh, kacida perlu jeung wajibna, sabab éta mangrupakeun amanah Allah dina raraga urang miluruh jalan geusan nyangking katenangan reujeung katingtriman bathin dina kahirupan, boh kahirupan ayeuna di dunya ogé jaga kahirupan di akhérat”.

“Mémang dina émprona urang ngajalankeun kahirupan di ieu alam dunya téh bakal tepungna reujeung dua kaayan nu salilana bakal papasangan, saperti hadé jeung goréng, senang jeung susah, kaya jeung miskin, bagja jeung sangsara, jeung sajabana, nu dua kaayaan éta téh urang tinggal milih, dék milih nu mana, naha rék milih hadé atawa goréng ?, naha rék milih halal atawa haram ?, naha rék milih ridho Allah atawa rék milih bebendon Manten-Na..?..tinggal mulang ka diri urang masing-masing, dina netepkeun éta pilihan. tah sakitu heula pangajian ayeuna mah..ke urang sambung deui … wallohu A’lam bish-showaab” Saur Mama Ajengan mungkas bahasan dina pangaosan ba'da isya dina wengi eta.

Caaag.

Subang, 30052010

Siga benerrrr

Ku: Wangsa Susena, S.Pd.I

"Bah.. abdi pamit... " Ceuk hiji budak ka bapana

"Jung ..kasep ! ku abah dijurung ku du'a mugia hidep sing aya dina karahayuan salamet nepi ka tujuan.. sing laksana rencan oge cita-cita... ngan omat ..Abah pesen." ceuk bapana

"Pesen naon ...bah ?"Budakna nanya

"Heueuh omat, Abah pesen !...kade hirup mah tong sok kabawa ku sakaba-sakaba "jawab bapana

"Maksadna .. abah?"budakna nanya deui

"Enya hidep ulah kabawakeun teu puguh lampah, kapangaruhan batur nu teu patieucreug"walon bapana

"Sumuhun bah....mangga seja diestokeun"ceuk budakna

"Tah ayeuna datang usum puasa ..tong kabawa ku sakaba-kaba... batur puasa ..jol hidep ..pipilueun puasa..."ceuk bapana teu kireum-kireum

"Haaaar ....ari abah..."Tembal budakna

"Montong didenge ..abah maneh mah... sok siga benerrrrr..... geus ayeuna mah geura jung kaditu indit..."Ceuk indungna nu norojol ti dapur

Caaaag...

Subang,06082010

Tah Geus Punah Euy !

Ku: Wangsa Susena, S.Pd.I

“Awaass…! “ gorowok Mang Adéng bari tuluy ngajeuwang leungeun Aki Juhro nu ampir rék tigujubar ka walungan, nya kacaritakeun salamet wéh Ki Juhro téh teu tulus tigujubarna. Geus kitu mah ki Juhro téh ngahaturnuhunkeun pisan ka Mang Adéng.

Kacaritakeun Isukna kabeneran Ki Juhro tepung deui jeung Mang Adéng, tuluy duanana sasalaman, kadéngé Aki Juhro nyarita:

“Rék kamana euy ?”

“Oh éta Ki.. ! rék kadinya ka pasar… untung nya Ki ?”Jawab Mang Adéng

“Untung naon maksud manéh ?”Tanya Ki Juhro bari kerung

“Enya untung kamari ditulungan ku kuring, coba lamun euweuh kuring, aki geus pasti tigujubar ..”Walon Mang Adéng

“Oh …enya ..euy !..nuhun pisan kami ditulungan “Ceuk Ki Juhro nganuhunkeun.

Geus kitu mah kacaritakeun papisah baé duanana téh seja neruskeun lalampahan masing-masing. Soréna kabeneran tepung deui duanana téh dipasampangan, ayeuna mah Mang Odéng nu kadéngé nyarita:

“Alah geus tepung deui baé nya ki Urang téh ?”
“
“Heueuh euy..! kabeneran pisan …”Ceuk Ki Juhro

“Enya kabeneran pisan, sarua pisan jeung kamari nya Ki ?”Walon Mang Adéng deui

“Sarua kumaha maksud téh ?”Tanya Ki Juhro

“Enya kabeneran pisan kamari pas Aki rék tigujubar, kuring aya didinya, jadi wéh Aki téh ditulungan ku kuring”Tembal Mang Adéng

“Oh . éta ! heueuh ..nuhun pisan euy ..kami ditulungan”Walon Ki Juhro

Kocapkeun Mang Adéng nyebut-nyebut jasa manéhna ka si Aki Juhro téh .. lain sakali-dua kali, tapi ieu mah unggal maranéhna tepung, boh dipasampangan, dipengkolan, dipasamoan, di pasar, pokona mah di mana baé maranéhna duaan tepung geus pasti Mang Adéng téh nyebut-nyebut jasa manéhna ka si Aki Juhro. Lila ku lila si aki Juhro rada kesel ogé.

“Bener-bener teu ikhlas yeuh si Adéng nulungan déwék téh, éta mani unggal tepung ngan nyebit-nyebit baé éta kahadéan….” Cek si Aki Juhro bari gegerendengan. “Lah kaya kieu mah. Ku aing kudu diwarah yeuh “. Ceuk si Aki bari katingali tuluy ngagidig, horéng nepungan Mang Adéng, Barang geus tepung kadénge si Aki Juhro ngomong:

“Déng keur nyalse manéh …? “

“Enya ..ki ! rék aya naon kitu ki ..? meni rareuwas kieu …”Témbal Mang Adéng

“Mun bener nyalseé ..hayu milu jeung kami ..mungpung beurang kénéh…”Ceuk Ki Juhro bari ngajakan ka Mang Adéng

“Kamana ki ?”Tanya Mang Adéng

“Geus pokona mah tuturkeun baé kami …!”Walon Ki Juro baro ngingkig indit.

Nya dititah kitu ku Si Aki Juhro, Mang Adéng teu loba tatanya, antukna manéhna nuturkeun Ki Juhro ti tukang, bari tetep haténa mah pinuh ku kapanasaran aya naon ieu si Aki Juhro..teh ?.

Geus rada jauh duanana laleumpang, jog anjog ka hiji tempat, nu éta tempat téh, nyaéta tempat nalika si Aki Juhro rék tigujubar teu tulus da ditulungan ku Mang Adéng. Tuluy si Aki Juhro métakeun Mang Adéng kana posisi nalika nulungan manéhna rék tigujubar.

“Tah harita basa manéh nulungan kami téh ..lebah dinya cicingna ..tah kuring lebah dieu” Ceuk si Aki Juhro bari ngadeukeutan sisi walungan.

“Enya ..ki ..! émang sabenerna rék naon ?…” Ceuk Mang Adéng, ngan teu kebat nyaritana, da. kaburu ki Juhro téh ngagujubarkeun manéh ka éta walungan. Mang Adéng ukur molohok, ningalikeun kalakuan si Aki Juhro kitu.

Geus ngagujubarkeun manéh ka walungan kitu mah si Aki Juhro hanjat bari tuluy ngadeukeutan Mang Adéng deui, geus deukeut kadéngé nyarita:

“Tah geus punah . Euy !...omat tong ngomong-ngmongkeun deui ngeunaan jasa manéh nulungan kami… kaluman ngadéngéna.., da ayeuna kami geuningan tulus tigujubarna “

???????

Caaag

Subang,07062010

Bral .....!

Ku: Wangsa Susena, S.Pd.I.

“Anaking anak Bapa ! teu karasa geuningan waktu teh… inditna detik, gilir gumentina menit, korelengna poe disusul ku jebulna minggu, dipapag ku datangna bulan, cag bulan kurunyung taun. Geuningan ayeuna geus nitih kana wanci nu mustari datang kana mangsa nu lugina, cunduk kana waktu nu rahayu Bapa kudu paturay jeung murid-murid bapa, kukituna bapa pesen, ka hidep.. boh anu ayeuna rek miang, oge anu enggeus tiheula, omat ..! ulah nepi ka paroho ka Bapa didieu, oge ka Guru-guru nu geus ngatik, ngadidik, jeung ngaropea hidep sakabeh. Da meureun Bapa mah jeung guru-guru hidep didieu, tetep moal kamana-mana bakal tetep ngageugeuh, tetep mulasara ieu tempat oge ngurus ngatik jeung ngadidik adi-adi hidep”.

“Geulis ! kasep !anaking anak Bapa ! tilu taun lain waktu anu sakeudeung, tilu taun lain waktu anu tereh-tereh, tapi tilu taun teh waktu anu cukup lila ukuranana, hidep kahujanan, kaanginan, kapanasan. ti poe ka peo hidep taya kacape, ti poe ka poe hidep ngalawan rasa kahoream, hidep nikreuh ngeureuyeuh teu kahalang ku adeuh…. unggal isuk rebun-rebun keneh hidep ngalengkahkeun suku pikeun miluruh elmu pangaweruh ka tempat ieu, tempat anu geus disayagikeun ku Bapa, khusus geusan ngaguar pangabisa, ngagali potensi diri jeung ngotektak ngasah otak dina nambahan luang wawasan pikeun nambahan pangabisa dina raraga ngahontal cita-cita hidep, cita-cita Ibu rama hidep nu ngarep-ngarep tur miharep hidep teh jadi jalma anu berguna pikeun diri hidep khususna oge pikeun balarea bangsa nagara tur agama pada umumna”.

“Geulis …. Kasep ….! ayeuna hidep geus bisa di sebut beres roes, lulus tur banglus dina nete taraje, nincak hambalan sajeroning nyiar luang pangabisa, nyuprih pangarti, miluruh elmu pangaweruh di dieu, di tempat Bapa, salila tilu taun, sanajan bari hese beleke, pinuh ku hahalang, gogoda reujueng pangrorobeda. Tapi….. geuningan… kalayan usaha dibarung ku niat reujeung tekad anu kuat hidep…. geuningan hidep bisa ngarengsekeun kalayan hasil anu nyugemakeun. Hasil matak genah kana manah Bapa jeung ibu rama hidep oge Guru-guru hidep. Ngan omat… ! beres didieu lain beres sagalana, lain panganggeusan dina nyiar pangabisa, tapi lengkah hidep masih panjang. Sabab nyiar pangabisa mah taya batesna, nyuprih pangartimah taya akhirna, miluruh elmumah teu ka ukur ku waktu. Sapanjang kahirupan masih bisa dilakonan jeung karandapan miluruh elmu mangrupakeun kawajiban. Ke… akhirna lamun hidep nganjang ka alam padang poe panjang nagri tunjung sampurna nya alam akherat tea ngarana. Kitu pan hidep ge geus apal meureunan kana ieu katerangan”.

“Geulis ….. kasep…. anaking anak Bapa…! Hidep tadi sasauran ngarerepot, henteu … bapa sareng guru-guru teu asa direrepot, ieu mah geus jadi kawajiban bapa jeung guru-guru di dieu. Sagala kasalahan hidep komo-komo dipenta teu di penta oge ku bapa geus dihampura. Sok ayeuna mah hidep geura tatan-tatan pikeun nyanghareupan kahirupan nu bakal dilakonan ku hidep. Bapa titip pesen ka hidep…. sing inget yen hirup teh teu gampang teu cukup ku dipikiran tapi kudu bari dilakonan, jalan kahirupan teh teu salawasna datar aya pudun jeung tanjakan. Hidep kudu sabar dina kurang, ulah nepak dada lamun hideup aya dina kasuksesan. Ulah adigung kumalangkung asa aing pangbisana, asa aing pang pinterna ulah!….omat ulah… !".

"Hidep salawasna kudu eling Ka Nu Maha Wening, nyatana Alloh nu salamina ngusik jeung ngageuing. Salawasna hidep kudu ngabaktikeun diri ka Gusti nu Maha suci Alloh Robbul ‘Izzaty, nyebakeun raga Ka Nu maha Kawasa Alloh Azza wajalla, sabab manten-Na nu ngawasa kana saniskara nu aya. Mangkahade… hidep kudu hade ka ibu rama, sabab lantaran aranjeuna hidep bisa kieu, aranjeuna tara wareg tuang leueut, tara tibra sare dina ngurus hidep teh. Ngan hiji harepan yen hidep teh kudu jadi jalma anu berguna pikeun nusa bangsa katut agama”.

“Geulis …. Kasep… Anaking anak Bapa….! Hidep sing pinter tur bener gunakeun elmu pangaweruh pikeun batur hirup dimana nyanghareupan kariripuh, ulah ngalajur nafsu teu puguh nu antukna bakal cilaka akhirna , sabab nafsu nu matak kaduhung awak nu matak katempuhan sing inget kaduhung mah datangna tara tiheula. Dimana geus cilaka. Lain wungkul hidep pribadi nu nandangan karugian kulawarga oge bakal ka babawa".

"Jung ….! Geura undur geura piluruh elmu pangaweruh malah mandar aya batur hirup dimana nyanghareupan karerepet reujeung kariripuh.

“Jig ….! Geura indit geura suprih deui pangarti ngarah hirup teu kacingcirihi komo bari rugi. Tetepkeun diri pikeun babakti ka lemah cai oge ka Gusti Nu maha Suci teu kakantun ka ibu rama hidep.

"Bral ….! geura miang, geura siar pangabisa ngarah kaangkat darajat diantara para manusa, nu memang geus jangji Nu Maha Kawasa Alloh 'Azza Wajalla pikeun jalma nu mibanda elmu pangabisa".

"Ngan omat dimana geus mibanda elmu pangabisa kudu boga rasa rumasa, ngarah teu adigung aduguna, ku ngulik elmu pare mingkin ngeusi teh apanan lain tanggah, kalah beuki tungkul, hartina anjeun teh kudu tetep tawadu' depe-depe handap asor, ka saluhureun kudu ngahormat ka sahandapeun kudu mikanyaah”.

Sakitu amanat ti Bapa, mugia sing jadi dasar lengkah hidep dina ngalakonan kahirupan nu bakal datang tur nu bakal karandapan ku hidep. Oge mugia cita-cita hidep sing kahontal sakumaha nu ku hidep di pikahayang".

Pileuleuyan….pileuleuyan…. sapu nyere pegat simpay… pileuleuyan ….pileuleuyan …paturay patepang deui.

Caaag…….!

Subang, 2206201

Tujuh Perkara anu mulya mungguh Allah

Ku: Wangsa Susena, S.Pd.I.

Rasulullah S.A.W. ngadawuh, nu sumberna sumping ti Anas bin Malik R.A. nu diriwayatkeun ku Bazzar sareng Abu Nu'aim:

Aya tujuh perkara pagawean hiji jalma nu ganjaranana tetep bakal ngocor sanajan nu migawena tos lebet ka alam kubur (maot), nu diantarana nyaeta:

Nu kahiji, Nu ngajarkeun elmu pangaweruh nu manfaat;

Nu Kadua, Nu ngamalirkeun cai walungan pikeun kapentingan umum, (keur nyaian sawah, kebon jeung kamaslahatan umum sejenna);

Nu katilu, Ngagali sumur keur kapentingan umum (nginum, mandi, jeung sajabana);

Nu kaopat, Melak tatangkalan keur 'penghijauan';

Nu kalima, Ngadegkeun bangunan keur sarana ibadah (masjid, madrasah, majlis ta'lim jeung sajabana);

Nu kagenep, ngawariskeun kitab suci Al-Qur'an, jeung

Nu katujuh, ngadidik anak sangkan sholeh.

Dina riwayat sejen disebatkeun, yen dina hiji waktos Rasulullah S.A.W. nuju ngayakeun lalampahan ditengah jalan tepang sareng Shohabat Sa'ad bin Ma'az Al-Anshori, Nalika sasalaman Rasulullah S.A.W. ngaraoskeun kasarna dampal pananganna Sa'ad bin Ma'az Al-Anshori.

"Ku naon dampal leungeun anjeun bet kasar siga kieu" taros Rasulullah S.A.W. ka Sa'ad

"Oh .. ieu teh tilas nyepeng Pacul kangge maculan lahan pasawahan kangge nyiar nafkah kulawarga jisim abdi ..sun !" Jawab Sa'ad.

Nguping waleran Sa'ad kitu, lajeng Rasulullah S.A.W. nyium panangan Sa'ad, teras Ngadawuh:

"Ieu leungeun nu hamo ka lentab ku seuneu naraka"

Wallohu A'lam

Subang, 28062010

Ya Rosulullah !

Ku: Wangsa Susena, S.Pd.I.

Ya Rosulullah !

Kasono nu moho nu hamo kahalaran ku rasa poho,
kaasih nu salawasna nyanding dina hariring minangka tilam ka eling,
kadeudeuh nu salawasna maneuh bari pageuh jauh tina geugeuleuh,
ka geugeut nu salalawasna pageuh ngabeungkeut,
wungkul ka anjeun Ya Rasulullah panutan Jisim Abdi.

Ya Rosulullah !

ka nyaah nu matak mawa rasa bathin tumaninah,
ka heman nu matak mawa rasa katingtriman,
kacinta nu matak mawa rasa sugema bari lalugina,
wungkul ka anjeun Ya Rasulullah panutan Jisim Abdi.

Ya Rosulullah !
Anjeun lahir ngahiliwirkeun angin katiginan ati pikeun salawasna migusti ka Allah Robbul ‘Izzaty.
Anjeun babar nyambuangkeun hawa kasadaran geusan seba raga ka Allah Azza wa Jalla
Anjeun babar nyambuangkeun hawa kasadaran pikeun sakumna manusa geusan ngarti kana arti kamanusaan.
Anjeun babar nyambuangkeun rahmat ka sakumna Alam.

Ya Rosulullah !
Anjeun nu nyebor sagara keusik kajahiliyahan ku cai kaimanan reujeung katauhidan
Anjeun nu salawasna janten pieunteungan dina kahirupan.
Anjeun nu nuduhkeun Jisim abdi kana jalan nu dipikaridho ku Gusti Num Maha Suci.

Ya Rasulullah !

isin temenan jisim abdi pamina patepang sareng salira, da Rumaos jisim abdi mah nu sakieu kotorna ku dosa.
Teu pantes temenan jisim abdi janten umat salira, da rumaos jisim abdi nukang nonggong kana ajaran salira
Rumaos jisim abdi lalawora kana wasiyat salira
Rajeun ngangkeun umat salira, tapi lampah salamina patojaiyah reujeung risalah

Ya Rosulullah !
Rajeun ngangkeun cinta ka salira, tapi lampah salamina patojaiyah tina sunah
Rajeun ngangkeun anjeun salaku panutan, tapi lampah tebih tina kasunahan
Mugia Allah salamina netepkeun ka anjeun Ya Rasulullah ! Rahmat oge kawilujengan.
Amin.

Subang, 27062010

Hirup Di Dunya Lir Ibarat Di Pangumbaraan

Ku: Wangsa Susena, S.Pd.I.

Rasulullah S.A.W. Ngadawuh:

عَنِ ابْنِ عُمَرَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا قَالَ أَخَذَ رَسُوْلَ اللهِ صَلىَّ اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ بِمَنْكِبَيْ فَقَالَ: كُنْ فِي الدُّنْيَا كَأَنَّكَ غَرِيْبٌ , أَوْ عَابِرُ سَبِيْلٍ ,وَكَانَ اِبْنُ عُمَرَ رَضِيَ الله ُعَنْه ُيَقُوْلُ " إِذَا أَمْسَيْتَ فَلاَ تَنْتَظِرِ الصَّبَاحَ وَإِذَا أَصْبَحْتَ فَلاَ تَنْتَظِرِ الْمَسَاءَ, وَخُذْ مِنْ صِحَّتِكَ لِمَرَضِكَ وَمِنْ حَيَاتِكَ لِمَمَاتِكَ " (رَوَاهُ الْبُخَارِيْ)

Ti Ibnu Umar radhiallahu 'anhu, anjeunna sasauran: “Rasulullah Shallallahu 'alaihi wa Sallam nyepeng kana punduk kami, lajeng Anjeunna ngadawuh: ‘Jadikeun diri anjeun di dunya ieu teh lir ibarat jalma asing, atawa nu keur ngayakeun lalampahan jauh (ngumbara)’. Tuluy Ibnu Umar radhiyallahu anhuma sasauran deui : “Mun seug anjeun aya dina mangsa sore, maka poma anjeun ulah nungguan datangna isuk, oge sabalikna mun seug anjeun aya dina mangsa isuk, maka anjeun ulah nungguan datangna waktu sore, prak gunakeun waktu sehat anjeun samemeh anjeun gering, jeung prak gunakeun waktu hirup anjeun ayeuna samemeh ajeun tinemu reujeung maot.” (H.R. Imam Bukhari)

Hiji jalma nu geus ngaku iman jeung nu geus ngaku islam teu pantess ngajadikeun ieu alam dunya teh tempat matuh salalawasna, tapi sawadina manehna kudu nancebkeun pamadegan yen manehna hirup di ieu dunya teh lir ibarat jalma asing nu anyar datang, atawa lir ibarat jalma nu aya dipangumbaraan nu hiji waktu kudu balik ka tempat asalna, bari geus siap-siap kana pibekeleun mulang. Manehna bakal boga rasa sono geusan mulang ka lembur matuh, nu rasa sono ieu teh bakal numuwuhkeun hiji sikep pikeun salalawasna tatahar nyiapkeun bebekelan pikeun dibawa mulang, tur manehna bakal kaeunteupan rasa henteu betah, sabab manehna bakal inget bae ka lembur matuh ka tempat geusan manehna mulang

Hiji jalma nu geus ngaku iman jeung nu geus ngaku islam, kudu ngarasa asing hirup di ieu alam dunya, sabab hal ieu bakal ngaleungitkeun sikep katungkul ku haliyah duniawiyah. Manehna hamo katipu ku perhiasan dunya, hamo kabongroy ku kaendahan dunya nu sifatna palsu ukur semu bari nipu. Manehna hamo kabeungkeut ku kasibukan dunya, sabab pamadeganana yen dunya teh ukur tempat ngaliwat samentara pikeun nuju ka hiji tempat nu abadi taya tungtungna nya akherat tea ngaranna. Sakumaha Dawuhan Allah:

.....َومَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلاَّ مَتَاعُ الْغُرُورِ (أل عمران: 185)

“Ari dunya téh, nyaéta papaés anu semu/papaés nu nipu” (Ali-Imran: 185)

Manusa hirup di alam dunya teh mibanda waktu-waktu nu geus ditetepkeun ku Allah swt. Nyaeta tepungna reujeung nu ngaranna maot, sakumaha dawuhan Allah :

كُلُّ نَفْسٍ ذَآئِقَةُ الْمَوْتِ وَإِنَّمَا تُوَفَّوْنَ أُجُورَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَمَن زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَأُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فَازَ وَما الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلاَّ مَتَاعُ الْغُرُورِ (أل عمران: 185)

“Sakur nu nyawaan mah bakal ngalaman maot. Wawales ka maraneh ngan wungkul baris dicumponan dina poe kiamat. Ku sabab eta, sing saha nu disingkahan tina seuneu naraka sarta diasupkeun ka sawarga, eta tegh jalma-jalma anu geus untung. Kahirupan dunya mah taya lian ngan ukur papas/kasenengan nu palsu”

Dunya teh sifatna fana tegesna keuna ku rusak. Hal ieu teh minangka hiji bukti nu hak tur nyata. Oge ku hal ieu pisan jalma Mukmin kudu nancebkeun pamadegan yen dunya lain sagalana, dunya mah ukur tempat ngumpulkeun bekel, dunya mah ukur sawah tempat melak amal ka akheratan, dunya mah ukur kebon tempat melak tatanen kaakheratan, dunya mah ukur tutumpakan enggoning ngahontal kasalametan dina jalan nu dipikaridho ku Allah. Sakumaha dawuhan kanjeng Nabi

“Hubungan kami jeung dunya teh lir ibarat kami minangka nu numpak hiji tutumpakan nu ngiuhan handapeun tangkal tuluy indit ninggalkeun eta tangkal”

Imam Al-Hasan Al-Bashri sasauran:”Maksud Hiji jalma mukmin kudu jadi jalma asing di ieu alam dunya teh”, maksudna nyaeta manehna hamo sedih nalika ngarandapan kahinaan dunya, manehna hamo paheula-heula atawa kokomoan dina ngaraeh haliah dunya, nu akhirna antara manehna jeung manusa sejejnna teh mibanda urusan masing-masing nu beda-beda, tegesna manehna henteu sailu-iluna dina ngagarap hiji operkara nu samemehna ngayakeun tindakan asak tinimbangan”.

Sedengkeun Imam Ibnu Rojab dina mertelakeun maksud redaksi hadits: “Hiji jalma Mukmin kudu jadi jalma asing di ieu alam dunya the”, maksudna nyaeta yen nalika Allah nyiptakeun Kanjeng Nabi Adam as. Manten-Na nempatkeun Kanjeng Nabi Adam as. Katut bojona Siti Hawa di sawarga, nu salajengna Allah ngalungsurkeun aranjeunna duaan ka alam dunya, bari ngajangjikeun yen aranjeunna duaan katut rundayan katurunana teh bakal dilebetkeun deui ka sawarga. Tah ku hal ieu pisan numuwuhkeun rasa yen hirup di alam dunya teh lir ibarat jalma asing nu sono ka lembur matuh tempat asal baheula. Ku kituna aya pangaruh kuat pikeun jalma nu iman pikeun salawasna inget, salawasna sono ka tempat asal bari diimplik-implikkan ku rasa kacinta ka nu nyitakeunana nyaeta Allah swt.

Tapi dina emprona manusa dina kahirupan dibagi dua. Nu kahiji, aya sabagian jalma atawa manusa nu kacida betahna di alam dunya nepi ka maranehna lat bae poho ka alam asal, poho ka purawadaksi, poho ka asal ngajadi, antukna maranehna siga nu rek hirup salalawasna di ieu alam dunya bari mopohokeun alam nu teu aya tungtungna nyaeta akherat. Loba diantara maranehna nu kasaksen ku urang, malah teu nutup kamungkinan urang oge kaasup nu ngabangun imah nu kacida mewah nu matak mawa wegah mun seug waktuna ditinggalkeun, nu sok sering mawa karungsing mun seug indit-inditan, ngumpul-ngumpulkeun harta duniawi nu kaleuleuwihi nu temahna matak tamaha diri, jeung sajabana, nu dina nyiar eta haliah dunya teh teu tolih kana halal jeung haramna, teu paduli hak jeung batalna, na’udzubillaahi min dzaalik.

Nu kadua, aya deui sagolongan jalma nu memang hatena teu kapincut ku haliah dunya, hirupna salawasna mantengkeun diri ka Gusti Nu Maha Suci, lengkahna pinuh ku kawaspadaan, ati-ati dimana migawe hiji perkara estu dina hatena heurin ku rasa kasieun kana bebendon Allah. Najan manehna butuh ku dunya, tapi tara kaleuleuwihi, alakadarna, kahirupanana estu basajan, estu sederhana, ukur nyukupan kana kahayangna, nu eta kahayang teh teu nyababkeun manehna sasar lampah. Dimana tepung jeung kabagjaan manehna kontan langsung syukur. Dimana tepung jeung kasangsaraan atawa kagagalan maranehna nancebkeun rasa kasabaran, oge dimana maranehna ngalakukeun hiji kasalahan maka kontan diganjel ku tobat bari tobatna nu saestu, taubatannashuha, tr dina ngalakonan ibadah pinuh ku rasa kaihklasan. Tah golongan ieu nu bakal ngaraeh kabagjaan boh di dunya oge di akherat.

Jadi, maksud redaksi hadits Jadikeun diri anjeun di dunya ieu teh lir ibarat jalma asing, atawa nu keur ngayakeun lalampahan jauh (ngumbara), nyaeta hiji isyarat, yen hirup di alam dunya teh kudu loba tatahar sasadian bekel nu cukup bari nyugemakeun pikeun mulang ka tempat asal. Tur bekel nu panghade-hadena taya lian iwal ti kataqwaan.

....وَتَزَوَّدُواْ فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوَى وَاتَّقُونِ يَا أُوْلِي الأَلْبَابِ

“Prak anjeun bebekelan, jeung saestuna bekel nu panghade-hadena nyaeta katakwaan. Ku kituna masing taqwa aranjeun kabeh ka Kami yeuh jalma-jalma nu mibanda akal”(Al-Baqarah: 197)

Salajengna maksud redaksi tina sasauran Ibnu Umar: Mun seug anjeun aya dina mangsa sore, maka poma anjeun ulah nungguan datangna isuk, oge sabalikna mun seug anjeun aya dina mangsa isuk, maka anjeun ulah nungguan datangna waktu sore, prak gunakeun waktu sehat anjeun samemeh anjeun gering, jeung prak gunakeun waktu hirup anjeun ayeuna samemeh ajeun tinemu reujeung maot.”

Ieu sasauran teh ngaisyaratkeun ka urang yen urang teh kudu giat dina ngajalankeun kahirupan, ulah talangke, ulah kedul, manfaatkeun waktu-waktu nu keur disanghareupan ulah nungguan waktu-waktu nu teu acan tanda wuruh bakal kaalaman. Sabab Allah ngarusiahkeun maot dina kahirupan. Kamari waktu nu geus ditinggalkeun nu hamo bakal bisa dibalikan deui, ayeuna waktu nu pasti da bukti ayeuna keur disanghareupan barii karandapan, sedengkeun waktu isuk mah poe nu teu can tangtu kaalaman da memang rusiah Allah.

Dina leresan ieu Imam Al-Hakim, ngauningakeun kalayan riwayatna kana hiji Hadits Rasulullah saw.:

“Manfaatkeun nu lima samemeh datang nu lima, manfaatkeun sehat anjeun samemeh datang na mangsa gering, manfaatkeun mangsa ngora anjeun samemeh datangna mangsa kolot, gunakeun mangsa beunghar anjeun samemeh datangna mangsa malarat, manfaatkeun mangsa nyalse anjeun samemeh datangna mangsa sibuk, manfaatkeun mangsa hirup anjeun samemeh datangna mangsa maot".

Mudah-mudahan urang kaasup golongan jalma-jalma nu salawasna ngagunakeun sesa-sesa waktu nu tos dikontrakkeun ku Nu Maha Kawasa ka urang sadayana, kalayan ngamanfaatkeun luyu reujeung kahoyong Allah swt. Dipalar karaehna bagja di dunya oge bagja di kherat. Amin.

Wallohu wa Rosuluhu A’lam Bish-Showaab

Subang, 25062010

Opat Kamulyaan pikeun Nabi Muhammad S.A.W. sareng Umatna

Ku: Wangsa Susena, S.Pd.I.

Dina Kitab Tanbihul Ghaafilin diuningakeun, yen Kanjeng Nabi Adam A.S. parantos ngadawuh:

Allah geus maparin ka Muhammad jeung umatna opat kmulyaan nu teu dipaparinkeun ka kami:

Nu kahiji, Kami mah mun seug tobat kudu bae ka makkah, sedengkeun Muhammad jeung umatna mah dipaparin kamulyaan di mana bae oge bisa tobat.

Nu Kadua, Kami baheula make pakean tuluy ditaranjangan nalika kami ngalakukeun dosa, sedengkeun Muhammad jeung umatna mah dipaparin kamulyaan mun seug ngalakukeun dosa bari tataranjang tapi bisa make pakean satutasna ngalakukeun eta dosa.

Nu katilu, kami mah ngalakukeun dosa tuluy dipisahkeun jeung pamajikan, sedengkeun Muhammad jeung Umatna mah dipaparin kamulyaan sok sanajan ngalakukeun dosa beurang jeung peuting tapi tetep bisa babarengan jeung pamajikanana henteu dipisahkeun.

Nu kaopat, kami mah ngalakukeun dosa sakali tuluy dikaluarkeun ti sawarga tempat cicing kami samemeh ka dunya, tapi Muhammad jeung umatna mah najan loba ngalakukeun maksiyat jeung dosa di dunya, tapi bakal diasupkeun ka sawarga mun seug maranehna tobat.

Caag

Subang,16062010

Aya Naon di Bulan Rajab ?

Ku: Wangsa Susena, S.Pd.I.

Tos pada uninga, yen dina bulan rojab teh aya hiji kajadian aheng, aya kajantenan nu agung tur linuhung. nyaeta lalampahan isro sareng mi'roj Kanjeng Nabi Muhammad s.a.w. dina nampi hiji risalah, anu risalah eta jadi hiji kawajiban keur urang nu ngaku islam nu ngaku iman kana Karosulan kanjeng Nabi Muhammad s.aw.

naon atuh eta risalah teh ?

risalah teh nyaeta shalat lima waktu. Mun seug piarejeuneun urang ngaguar deui sajarah, sarengsena kanjeng Nabi ngayakeun lalampahan isro' sareng mi'roj, manusa di bagi tilu golongan dina narima eta beja. sagolongan aya nu langsung ngabenerkeun, diantawisna, sayyidina Abu Bakar, nu matak anjeunna katelah Ash-Shidiq. aya deui sagolongan nu percaya tapi mangmang dina narima komo ngalaksankeun eta beja, diantawisna Abdullah bin ubay. Aya deui sagolongan nu nolak malah nyebutna oge jalma teu cageur ka kanjeng Nabi teh, diantawisna nyaeta Abu Jahal.

Tah danget ayeuna dina ngalaksanakeun ieu parentah risalah teh, jalma enya umat islam ayeuna, dibagi tilu golongan deui.

Golongan kahiji, aya nu bener-bener dina ngalaksanakeunana, rajin, ta'at bari bener-bener tos ngarasakeun amisna sholat da pinuh ku ka khusu'an, bari ngajaga sapuratina kana waktu-waktuna oge nyaluyukeun reujeung sagala tuntunan nu parantos ku kanjeng nabi muhammad di contokeun.

Golongan nu kadua, aya diantarana umat islam teu nutup kamungkinan kaasup urang sorangan,dina ngalaksanakeun sholat teh siga nu daek-daek heunteu-henteu, sakasampeurna, ukur bebas kawajiban, teu mawa kana perobahan diri pribadi.

Sholat mah sholat dilaksanakeun, ngan ngarentenkeun anggeur keneh dipaju
Sholat mah sholat dilaksanakeun, ngan maksiyat tetep bae jadi adat
Sholat mah sholat dilaksanakeun, ngan ngagogoreng, nyaci, nyacampah batur masih keneh dikeureuyeuh
Sholat mah sholat dilaksanakeun, ngan kana jangji tetep sulaya
Sholat mah sholat dilaksanakeun, ngan ngomongkeun batur tetep jadi pakasaban
Sholat mah sholat dilaksanakeun, ngan kana amanah campodeh lelewodeh
Sholat mah sholat dilaksanakeun, ngan ka sasama baben nandasa
Sholat mah sholat dilaksanakeun, tatangga lapar diantep
Sholat mah sholat dilaksanakeun, ka anak yatim teu malire
Sholat mah sholat dilaksanakeun, ka nu baramaen teu hade
Sholat mah sholat dilaksanakeun, ka tatangga teu akur
Sholat mah sholat dilaksanakeun, ngan sok susah ningali batur bungah, sok bungah ningali batur susah
Sholat mah sholat dilaksanakeun, ngan ...ngan nu sejenna

Jadi geuningan, sholat urang mah teu acan kaala hasilna, da sholatna oge loba malaweungna batan khusyu'na, ngan sanajan kieu sholat urang buktina, tapi kaasup hade keneh mun seug dibandingkeun reujeung golongan nu katilu,

Nu kumaha ari golongan nu katilu ?

Tah golongan nu katilu mah kacida goreng patutna, sabab golongan ieu mah, nyaho nyahona mah bari percaya yen sholat teh kawajiban, tapi teu daek pisan ngalaksanakeunana. kacida jauh pisan kana pangsujudan, jauh pisan kana kata'atan. tapi najan bari kitu hatena mah tetep aya kaimanan, ngan imana teh ukur dina aku-akuan wungkul, islamna teh ukur dina biwir wungkul henteu eujeung praktekna. Na'udzu billahi min dzaalik.

Tah kira-kira urang asup kana golongan nu mana ? mangga manahan ku sadayana.

Sholat hiji kagiatan nu bakal numuwuhkeun hiji perobahan kana jiwa jalma nu ngalaksanakeunana, luyu reujeung tujuan hakiki sholat, nyaeat "Tanhaa 'Anil Fahsyaa'i Wal-Munkar" oge Sholat teh minangka alat nu ngabedakeun antara nu iman jeung nu kafir, sholat teh minangka hiji alat ukur kaayaan diri urang, tegesna dimana sholatna hade, maka bakal hade lengkah pikeun jalma nu ngalaksankeunana, bakal hade pasifatan pikeun jalma nu ngalakonana, bakal jauh tina sifat hasud, bakal anggang tina kamaksiyatan. Tur Sholat teh minangka hiji media diaog antawis urang reujeung Pangeran urang nyatana Allah nya kasebat sholat teh kalebet dzikir nu pangutamana batan dzikir-dzikir nu sanesna, nya sholat pisan nu bakal ngadeukeutkeun diri urang kana katingtriman bathin, kana kaluginaan rasa, kana katumaninahan manah, kana kaamanan kaayaan jeung sajabana.

Terus ngomongkeun masalah rupa-rupa jalma dina kahirupan, mun seug ditinenan, ti kawit pajabat nepi ka rahayat mun diriutkeun kabagi oge jadi tilu golongan, kahiji ..aya nu OLO-OLO, ka dua aya nu ULA-ILU, katilu aya nu ULU-ALA,

Mun Pejabat nu OLO-OLO, nyaeta diantarana sok aya pejabat nu kagegeloan ku kadudukan atawa kahurmatan jabatanana nu dilungguhan ku manehna, kahayang teh salawasna aya diluhur, kudu diugung-ugung, mun seug diondang kudu resmi bae, kudu dijajap bari kudu dihiap-hiap, salah weh nulis gelar atawa aran dina ondangan embung ngahadiran.

Sarua oge ka jalma nu geus nyandang titel Haji, aya Haji Olo-olo, nu kumaha haji Olo-olo, diantarana tara ngalieuk mun digero atawa diondang teu disebut aran Haji-na. Rahayat oge aya nu Olo-olo, nyaeta rahayat nu hayangna dibere bae, usum dipenta gawe sok loba alesan, teu jauh mun seug urang keuna ku kasusah, kasulit, kasumpek sok rajeun rajin ngado'a ngan dimana diijabah sok lat poho ka nu ngijabahna. tah ieu oge kaasup nu Olo-olo.

Aya deui pajabat nu Ula-ilu, nu kumaha pajabat nu ula-ilu ?, nyaeeta pajabat nu kaditu-kadieu dipaju, diajak maksiyat hayu, di ajak taat hayu, diajak ngajahat hayu, diajak bageur oge hayu, nu nyandang gelar haji oge aya nu kasebut Haji Ula-ilu, nu kumaha haji nu Ula-Ilu?, nyaeta haji nu ka masjid rajin, kana maksiyat jalan. Kaasup rahayat oge aya nu rahayat nu Ula-Ilu, nyaeta rahayat nu STMJ (Solat mah terus Maksiyat jalan).

Aya deui Pajabat nu Ulu-Ala, nu kumaha pajabat nu Ulu-Ala ? nyaeta pajabat nu uteukna wungkul mikiran kumaha carana ngabeungharkeun diri jeung kulawargana, kaasup nyaeta pajabat nu rajin kana korupsina, maling harta rahayat nepi ka mangmilyar-milyar malah aya oge nepi ka triliunan, tah ieu kaasup pajabat nu ULU-ALA,

Nu nyandang gelar haji oge aya nu kaasup haji Ulu-Ala, nu kumaha Haji Ulu-Ala ? nyaeta haji nu resep kana ngarah tanaga batur, dimana mere upah sok teu luyu reujeung tanaga batur nu geus dikaluarkeun. tegesna embung rugi hayangna untung bae, ngan dina nyiar untungna teh tara ningali kana kaayaan batur nu katalangsara akibat sikap reujeung lampah manehna. mun kapercaya jadi DKM sok rajin ngitung shodaqoh batur bari jeung manehna teu eling kana ngaluarkeun shodaqoh.

Rahayat oge aya nu Ulu-ala, nyaeta rahayat nu sok rajeun ngarawatan banda batur bari tara bebeja heula ka nu bogana. mun ka kebon sok ruwal-rawel kana tatanen batur, mun ka sawah sok nyempogan galengan batur, mun dipasar sok ngurangan timbangan jeung kiloan, mun seug natangga sok hayang dibere bari tara mere.

Tah mangga kaasup kamana urang ? mangga ah manahan, mudah-mudahan bae sasih rojab ieu sing jadi bulan nu nyandak kana robahna kahirupan urang dina raraga ngudag-ngudag kana karidhoan Allah swt. Amin.

Wallohu A'lam

Subang, 19062010

Kahariwang

Ku: Wangsa Susena, S.Pd.I.

Duh paur kahariwang teh nyata, paur kainggis teh ngabukti, duh ! loba pisan kapaur teh geuningan, heueuh mikiran kulak canggeum bagja wak, mikiran nasib diri, nu keur baluweng ku pipikiran jeung pikiraneun, pangabutuh numpuk, kahayang nyampak bari jul-jol datang nu maksa kudu ditedunan. liliaran asa jadi sareunggah teu puguh lengkah, antukna ukur bisa cicing ngahékok di imah bari anteng ngalamun, dibaturan ku cikopi sagelas, roko nu ukur sababaraha batang deui, nu ngahaja diawét-awét da euweuh keur meuli deuina.

"Pokonamah isuk kudu aya !, bisa teu bisa ... teu cara keur hayangna meni maksa kudu aya..ayeuna usum ditagih kalah ka ..siga kieu ..isuk -géto-isuk géto..baé ..kumaha ieu téh ?"

éta omongan nongtoréng pisan kana ceuli kadéngé baé, nyérését kana haté, leng ngahuleng pikiran jadi mingkin baluweng, kudu kumaha atuh nya pipetaeun ?. HP geus krang-kring baé disada, teu diangkat ieuh da sieun nu nagih.

Hing kadéngé budak ceurik bari sasambat 'bapa-bapa", ah ! teu diropéa, ngadon diantep, heueuh da kumaha, lain teu hayang nedunan kahayang budak, tapi kahalang ku ka euweuh, dompét hépé, pésak saat, éstu geus teu boga simpenan nanaon.

"Pa kumaha ..kaping dalapan welas juni teh tos aya.?.paingan tos caket waktosna " kadéngé sora pamajikan nu norojol ti kamar, bari terus mangku budak diais bari ngupahan.

"Aya naon kitu ..tanggal dalapan welas téh ?" jawan kuring bari tetep teu robah posisi, nyangsaya dina korsi sofa tengah imah.

"Aéh..kumaha ari si Bapa ..apan kedah ngabagikeun artos tabungan"walon pamajikan kuring

Kuring teu ngajawab, kalah ka tetep ngahukeng deui, pikiraneun jadi nambahan. Duh Gusti ! na kieu-kieu teuing, hate kuring ngajerit, heueuh tabungan barudak téh meureun kudu dibagikeun paingan geus kabancang, duh éra temenan mun seug waktuna babagi euweuh duitna. pikumahaeun kajadianana, kumaha ngajawabna pikeun méré alesan mun seug waktuna babagi duitna euweuh.

Heueuh mimitina ukur sauetik-eutik maké duit tabungan barudak téh, tapi lila lila mah teu karasa jadi boga hutang kudu dibaray. Heueuh kabancangna mah ..da kumaha digangayong ku pangabutuh nu teu kacukupan ku gajih ti pagawé honorér samodél kuring nu lah ..gajihna ogé sabaraha atuh ? kaasup kana paribasa "koréh-koréh cok" ..malah kalolobaanana mah 'cok ..koréh-koréh".. da nganjuk ngahutang heula akhir bulan dibayar, bari sok tara lunas da teu katutup. mémang teu ngaleungitkeun ka pamaréntah téh, nu ayeuna keur merhatikeun nasib guru boh nu PNS ogé nu Honorér, katarimakeun pisan. tapi tetep mun geus tepung reujeung pangabutuh mah asa kurang baé, apa mémang pangaruh watek manusa nu teu aya waregna.

Heueuh nungguan diangkat, asa ngudag-ngudag haseup, geuningan ayeuna mah status téh dijualbeulikeun siga nu dagang jéngkol di pasar. sok wani sakieu 'jadi' teu wani loba kénéh nu hayang, kitu pokna téh. heueuh rék disanggupan téh timana duitna atuh, da meni mangjuta-juta kitu mah. barina ogé da teu meunang ceuk agama ogé. najan aya ulama nu ngawenangkeun. tapi rata-ratana mah teu ngawenangkeun. heueuh jadi bingung ku itu ..ki ieu..

"Yééh...kumaha atuh pa ?" pamajikan nanya deui bari tetep ngupahan nu jadi anak nu tetep ngadingdiut ceurik hayang jajan teu katedunan.

"Heueuh ..kumaha atuh ?... tapi tenang ketang... susuganan ké aya rejeki ..apan ayeuna ogé keur dipikiran.ieu téh." walon kuring ngupahan pamajikan nu katingalina sarua siga loba kahariwang, tapi kuring sukur ka Gusti geuningan boga pamajikan téh soléh pisan haténa, heueuh ti saprak rumah tangga nepi ka batian acan aya paménta nu matak eungap nedunana, tara maksa mun aya paménta bari paméntana téh ah da teu ngabeuratkeun, éstu ngaragangan kana kaayaan kuring nu jadi salakina. éstu manehna mah sabar, tawekal, satia satuhu, bari narimakeun kana hasil usaha kuring nu sakieu buktina. tara ieu ambek mun seug kuring teu hasil dina usaha. malah sok méré sumanget kadituna mah. tah ieu nu matak jadi kuring reugreug haté téh. boga batur hirup nu salilana méré sumanget pikeun bajoang ngaeulah parahu kahirupan geusan neumbag kana ombak-ombak kapeurihna kahirupan.

"Muhun ah ..kadé ! ..isin temenan urang ..upami ..teu kabagikeun ..."Ceuk pamajikan bari terus ngaléos ka tukang.

Kuring teu ngajawab bari neruskeun lamunan. pikiran muter. Heueuh …! dirasa-rasa mémang beuki dieu téh asa beuki jauh baé ka Gusti Alloh téh, Emh …. Boa-boa jeung mémang dienyana ku akibat hal ieu pisan meureun norojolna mangpirang-pirang masalah nu ti poé ka poé téh lain tuntas, tapi kalah ka asa beuki nambahan. Nu hiji acan réngsé jol deui masalah séjén. Duka hukuman, duka teuing ujian, lamun ujian wajar, da hirup didunya mah tempatna ujian, boh ujian hadé atawa goréng ieu mah geus jadi guratan takdir Nu Maha Kawasa. Terus deuih lamun hukuman, mémang pantes ari diri sakieu kaayaannamah nu ti poe ka poe euweuh euih-euihna..

Duh Gusti ….! Jisim abdi rumaos tos tebih ka Anjeun, rumaos sering ngarempak larangan Anjeun, jisim abdi rumaos tos campodéh léléwodéh kana amanah anjeun, jisim abdi rumaos janten jalmi nu kaniaya nu dzolim ka diri pribadi jeung sasama, panginten sagala nu karandapan ku jisim abdi ayeuna minangka hasil laku lampah nu salami ieu di pidamel ku jisim abdi.

Lah ..boa-boa ..kahariwang teh nyata...boa-boa kainggis téh bukti, Duh Gusti ..! nyanggakeun sadaya-daya, mugia anjeun kersa maparin pitulung ka jisim abdi nu nuju dirungrum ku kabingung, Anjeun mah Maha Uninga... Amin.

Caaag !

Subang,06062010

Nyinglar kasusah reujeung kasedih

Ku: Wangsa Susena, S.Pd.I.

Ibrahim bin Adham salah saurang Ulama Sufi ti nagri Bashra nu katelah Aba Ishaq, hiji waktos anjeunna ningali salah saurang jalmi nu keur susah jeung sedih. Teras anjeunna nyaketan. Barang tos caket lajeng anjeunna naros:

“Ki Silah ! ..katingalina anjeun teh keur nandangan kasedih ..pedah eta katingal dina roman beungeut anjeun ..?”

“Muhun ..syaikh .! abdi teh nuju nandangan kasusah nu pohara ..manawi salira Syaikh ..gaduh bongbolongan kangge nyinglarna …” Walon eta jalma

“Ke ..ke . kami rek nanya heula.. ka anjeun ngeunaan tilu pasualan …”Saur Ibrahim bin Adham

“Mangga ….sun !“ Jawab si eta jalma

“Nu kahji, kami seja nanya ka anjeun, naha di alam dunya ieu, aya hiji perkara atawa kajadian nu teu dikersakeun ku Allah ?

“Teu aya ..sun ! da sadayana oge apan kersa Manten-Na” Walon eta jalma


“Nu Kadua, Naha rezeki nu geus ditetepkeun pikeun anjeun teh, geus dikurangan ku Allah ?” Ibrahim bin Adham naros deui ku pasualan nu kadua kalina.

“Ah ..tangtosna oge henteu ..sun !. mustahil Allah ngirangan rezeki nu tos ditetepkeun kangge hamba-hamba-Na…” tembal eta jalma


Nu Katilu, Naha Umur anjeun nu geus ditetepkeun, dikurangan ku Allah..?” Ibrahim bin Adham naros deui ku pasualan nu katilu kalina.


“Duh ..Syaikh ..! Tangtosna oge henteu sun ! mustahil Allah ngirangan yuswa hamba-hamba nu ku Anjeun-Na parantos ditetepkeun…” Jawab eta jalma


“Tah mun geus apal bari paham kitu mah, naha atuh anjeun bet susah jeung sedih sagala.. “ Saur Ibrahim bin Adham mungkas cariosanana.

Caaag
Subang, 04062010

Nu Poho jeung nu Dipohokeun

Ku: Wangsa Susena, S.Pd.I

Duh Gusti Nu Maha Heman !

Rumaos jisim abdi lamokot ku dosa sareng kalepatan
ti dinten-ka dinten sanes ngagugulung kataatan
kalah ka kamasiyatan nu janten kalangenan
ti dinten ka dinten sanes ibadah nu janten pepelakan
kalah ka lampah salah nu hantem dilakonan

Ti dinten ka dinten sanes syukur nu mapaesan
kalah ka lampah kufur nu janten kabiasaan
ti dinten-dinten sanes melak kamanfaatan
kalah ka melak laku kamadhorotan
ti dinten ka dinten sanes silih seungitan
kalah ka silih boretekeun kalepatan

Ti dinten ka dinten sanes silih tulungan
kalah ka mentingkeun diri sorangan
ti dinten ka dinten sanes melak kajujuran
kalah ka mapaes diri ku kabohongan
ti dinten ka dinten sanes mupuk diri ku kaimanan
kalah ka mapaes diri ku kamunafekan

lampah maksiyat tos janten adat
lampah salah tos janten lumrah
lampah kaniaya tos janten gaya
laku hasud tos dipigandrung
lampah mitenah tos teu dipiseunggah
lampah takabur tos teu dipikapaur
lampah nirca tos janten biasa

Duh Gusti Nu Maha Gagah

Mugia anjeun kersa netepkeun ka abdi hidayah
malar pancegna iman dibarung ku istiqomah
minuhan kahirupan ku lampah ibadah
ngajembarkeun akal ku elmu sareng hikmah
mapaes diri ku akhlakul karimah
mantengkeun ati ku kuatna kayakinan akidah
masrahkeun diri kalayan pasrah bari sumerah
tebih tina sagala laku ning lampah nu salah oge gaflah
nyaketkeun ka jisim abdi kana kahirupan nu pinuh ku barokah

Duh Gusti Nu Maha Agung !

Wungkul ka Anjeun jisim abdi nyalindung
wungkul ka Anjeun jisim abdi neda pitulung
Tetepkeun husnul hotimah nepi ka dinten panungtung
Bebaskeun jisim abdi tina nafsu nu matak kaduhung

Duh Gusti Nu Maha Suci !

Rumaos Jisim abdi kaniaya ka diri
rumaos jisim abdi ngotoran ieu diri
seueur kawajiban nu kaluli-luli
seueur lampah nu matak nyilakakeun ieu dir
rumaos jisim abdi campodeh lelewodeh kana amanah Anjeun Gusti !

Mugia anjeun Gusti nampi kana tobat jisimabdi
mugia anjeun gusti ngahapunten kana dosa-dosa jisim abdi
dosa ibu rama jisim abdi, dulur-dulur jisim abdi
dosa guru-guru jisim abdi oge dosa kaum muslimin oge muslimat sadayan ....Amin Ya Alloh Ya Robbal 'Aalamin..Wa Ya Mujibassa'ilin Birohmatika Ya Arhamar-Rohimin.

Subang, 02062010

Maling Nu Rapekan

Ku: Wangsa Susena, S.Pd.I

Dina hiji peuting aya hiji jalma katingali keur keketeyepan di hiji imah, baju sing sarwa hideung, beungeut ditaregos, ukur katingali panon nu gular-giler. Tuluy manehna nyongkel panto rada lila, ngan angger hese dibuka, tuluy pindah kana jandela, lebah ieu mah teu lila, nya kabuka weh jandela teh. Tuluy manehna asup ka jero nu bus na ka lebah kamar, ngan barang asup ka kamar imah eta, leumpangna siga nu jejengkean, bari kadenge gegerendengan ngomong:

“Alah ..dasar jorok ..! ieu tikotok budak meni urat-aret nepi ka patulayah kieu di mana-mana..! jeung katincak deui ku dewek ..aduh siah meni bau kieu..”

Keur kitu gebeg manehna teh siga nu ngagebeg, da kagareuwahkeun ku ceurik budak, kuliwed manehna teh ka gigierun lomari nu aya di eta kamar pikeun nyumput, kadenge manehna gegerendengan deui:

“Tuh kan bener ..siah boga budak leutik, ningan kadenge ceurik…, jeung eta indungna kalah anteng bae sare.. sakitu budak gogoaran oge .. lah teu salah siah sigana mah hayang nyusu.. budak ceurik ti peuting kieu mah.. “

Geus rada lila, budak angger bae kadenge ngelak ceurik .. kadenge deui manehna gegerendengan:

“Duh karunya teuing, eta budak ceurik meni sisidueun kitu, jeung eta indungna ..kalahka tibra bae sare.. duh kamalinaan teuing ieu mah “
Beres ngomong kitu, keteyep manehna ngadeukeutan ka sisi ranjang, breh katingali aya awewe nu keur sare tibra, bari ngaringkukan budak nu keur ngelak ceurik. Geus kitu tuluy manehna teh ngadeukeutan nu keur sare, kadenge nyarita bari ngaguguyah ngahudangkeun:

“Ceu ..! euceu ..! hudang iyeuhh ..! kamalinaan teuing sare teh … ceu ..hudang ..eta ka runya budak ceurik..”

Diguguyah kitu, korejat eta awewe nu boga imah teh hudang, bari tuluy ngrawu budakna, tuluy disusuan, jep weh budak ceurik teh jempe. Geus rada lila karek sadar,eta awewe teh ngorejat nepi ka budak nu ngagantel nyusu teh leupas, bari terus nyarita rada tarik:

“Ari maneh saha ?... bet peuting-peuting aya di jero kamar imah kami”
“ Ke ..ulah waka rebut heula..nanya kami saha ? anggur mah .. ke beres nyusuan budak .. itu beresihan .. ti kotok budak nu patulayah handapeun jandela .. nepi ka katincak ku kami .. basa kuring asup jalan kadinya tadi..” jawab eta maling

“Haaar .. na make asup jalan jandela ..kapan aya panto ..?”tembal awewe nu boga imah bari malik nanya

“Yehhh .. kapan kami teh …maling ….tadi nyokel panto hese .. nya nyokel jandela ..kabeneran gampang jandela mah dibukana …”jawab eta maling

“Baruukk …sia teh ..maliiiing ..maliiingg …maliiing ..” ceuk eta awewe nu boga imah, bari tuluy gogorowokan.

Caaag

Subang, 28062010

Munajat

Ku: Wangsa Susena, S.Pd.I.

Allohumma Sholli ‘Alaa Sayyidina Muhammadin, Wa Sallim Wa Rodhiyalloohu Ta’aala ‘An Kulli Shahabati Ajma’in. Amin Ya Allah Ya Robbal ‘Aalamin

Alhamdulillahirobbil ‘Aalamin, Hamdan Naa’imiin, Hamdan Syaakirin, Hamdan Yuwaafi Ni’aamahu wa yukaafi’u Maziidah, Ya Robbanaa Lakal-Hamdu, wa Lakasy-Syukru, Kamaa Yanbaghii Li Jalaali Wajhikal-Kariimi wa ‘Adziimi Shulthonik.

Ya Allah Pangéran Abdi sadaya !
Ya Allah Dzat Lautan Hampura, Nu Maha Kawasa tur Maha Wijaksana

Rumaos abdi sadaya tos laku kaniaya ka diri abdi sadaya ogé ka sasama
Rumaos abdi sadaya tebih tina lampah ibadah, tapi caket raket kana lampah salah
Rumaos abdi sadaya tebih tina lampah ta’at, tapi caket raket kana lampah maksiyat
Rumaos abdi sadaya kalebet kana hamba Gusti nu tos mungkir kana jangji rawuh aturan Gusti.
Rumaos abdi sadaya teu pantes janten ahli sawarga tina kawelasan Anjeun Gusti. Tapi abdi sadaya hamo kiat saupamina janten ahli naraka.
Rumaos abdi sadaya teu acan kalebet kana golongan jalmi-jalmi anu dipikacinta ogé mikacinta Anjeun Gusti, tapi abdi sadaya hoyong kalebet ka golongan jalmi-jalmi nu salawasna mikacinta ogé dipikacinta ku Anjeun Gusti

Ya Allah ! Wungkul ka Anjeun Gusti abdi sadaya ibadah, ogé wungkul ka Anjeun Gusti abdi sadaya nyuhunkeun pitulung

Rumaos abdi sadaya makhluk nu laip, anu teu luput tina kaluputan sinareng kalepatan nu ngakibatkeun abdi sadaya milampah dosa.

Kukituna, mugi Anjeun Gusti ngahaputen kana sadaya dosa-dosa abdi sadaya,
Ogé dosa Ibu rama abdi sadaya, pasihkeun ka aranjeunna kadeudeuh, kawelas tur kaasih Anjeun Gusti, sapertos aranjeunna mikaasih, mikahéman abdi sadaya ti awit abdi alit tug dugi ka abdi sawawa dewasa ayeuna.

Mugi Anjeun Gusti ngahapunten dosa guru-guru abdi sadaya, dosa jalmi-jalmi nu teu acan katohonan kawajibanana ku abdi sadaya, ogé dosa kaum muslimin sadayana, teu kakantun ogé dosa para pamingpin abdi sadaya, mugi Anjeun Gusti maparin tuduh jalan ka aranjeunna geusan mingpin abdi sadaya kana jalan nu dipikaridho ku Anjeun Gusti

Sabab abdi sadaya yakin upami Anjeun Gusti teu ngahapunten kana dosa abdi sadaya, ogé teu ngarahmatan abdi sadaya. Maka, abdi sadaya kalebet jalmi-jalmi anu rugi tur kenging bebendon Anjeun Gusti.

Ya Allah Nu Maha Héman !

Ayeuna abdi sadaya ngumpul ngariung, dina raraga ngaraketkeun tali silaturahmi,
maheutkeun jangji pasini geusan nyangreud tali mimitran malar pageuh kebek ku rasa kadeudeuh.

Kukituna, Mugi anjeun Gusti ngajantenkeun riungan abdi sadaya ieu téh, kana riungan anu salamina aya dina rahmat sinareng ridho Anjeun Gusti.
Mugi anjeun Gusti ngajantenkeun paturayna abdi sadaya téh, kana paturay nu salamina aya dina rahmat sareng ridho Anjeun Gusti.

Mugi Anjeun Gusti ngajantenkeun abdi sadaya, putra-putri abdi sadaya, katut rundayan abdi sadaya, ogé riungan abdi sadaya, kalebet kana golongan ahli-ahli elmu sinareng ahli kahadéan, kasholéhan, ogé kata’atan ka Anjeun Gusti salamina. Sareng mugi Anjeun Gusti teu ngajantenkeun abdi sadaya kana golongan ahli-ahli kaawonan sareng kajahatan nu matak anjeun bendu.

Mugi Anjeun Gusti salamina nangtayungan ka abdi sadaya tina nadah sagala gogoda kahirupan, mugia anjeun Gusti mukakeun manah abdi sadaya geusan muka lawang kasatiaan kana kaislaman kalayan saestuna. Ogé mugi Anjeun Gusti nebihkeun ka abdi sadaya tina sagala gogoda sareng cocoba kahirupan nu piaboteun nu kinten teu pikaampeuheun ka abdi sadaya dina nampina.

Ya Allah Dzat Nu Maha Suci !

Mugi Anjeun Gusti salamina maparin pitulung ogé netepkeun hidayah, supados abdi sadaya tiasa ngamalkeun sagala elmu pangaweruh paparin Anjeun Gusti, dina raraga ngabuktoskeun kaimanan abdi sadaya ku kata’atan bari nyumponan kana amanah Anjeun Gusti, geusan ngahontal kabagjaan hirup di dunya rawuh akherat kalayan disarengan ku ridho sareng panghampura anjeun Gusti.

Robbanaa Aatinaa Fid-Dunyaa Hasanah wa Fil-Aakhiroti hasanah wa Qinaa ‘Adzaaban-Naar.

Amin Ya Allah Ya Robbal ‘Aalamin Wa Ya Mujiibas-Saa’iliin. Wal-hamdulillahirobbil ‘Aalamin

Subang,04072010

Pieunteungeun

Ku: Wangsa Susena, S.Pd.I.

Allah Ngadawuh:

وَمِنَ النَّاسِ مَن يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ ....(ألبقرة:207)

“Jeung di antara manusa aya nu ngorbankeun dirina, sabab nyiar karidhoan Alloh…..”(Al-Baqarah: 207)

Ayat ieu lungsur nalika salah saurang Shahabat nu namina Shuhaib atanapi nu ka telah Abu Yahya hijrah nyusul Rasulullah S.A.W. ka Madinah.

Di tengah jalan anjeunna dicegat ku Kaum Quraisy nu memang geus ngunguntit ti satukangeun anjeunna ti mekkah keneh, kadenge salah saurang gegeden kaum Quraisy nyarita ka shohabat Shuhaib:

“Yeuh Shuhaib !....Baheula anjeun datang ka kami kalayan teu boga naon-naon, tuluy anjeun hirup babarengan jeung kami nepi ka anjeun boga harta banda tur jadi jalma siga kieu ayeuna. Ayeuna anjeun rek kaluar ninggalkeun kami ..kalayan mawa harta banda anjeun”

“Demi Allah, kitu lampah teh moal dilakukeun ku kami” waler Shohabat Shuhaib, bari turun tina kudana, tuluy ngaluarkeun jamparing tina tempatna. “Yeuh Kaum Quraisy..! arandika apal yen kami teh kaasup jalma nu maher dina ngajamparing, demi Allah arandika hamo bisa noel kami, kajaba arandika haying kapanggang ku jamparing kami ieu… atawa haying di tilasan ku pedang kami ieu …. Sok ! lakukeun naon nu jadi karep andika ka kami ..! “ saur Shohabat Shuhaib.

“Kumah lamun kieu..! “ Shohabat Shuhaib neraskeun deui cariosanana: “Harta banda kami prak tah keur arandika kabeh, mun seug eta harta banda nu jadi pasualanana matak arandika ngahalangan kami pikeun hijrah nyusul panutan kami Rasulullah ka nagri Yatsrib, kumaha mun kitu .?.naha anjeun bakal tetep ngahalangan karep kami pikeun..hijrah ?”

“Nya ..seug mun kitu mah !.. kami moal ngahalangan anjeun pikeun hijrah nyusul Muhammad …ka nagri yatsrib !” jawab salah saurang gegeden kaum Quraisy nu harita milu ngahalangan lalampahan Shohabat Shuhaib nu seja hijrah ka Yatsrib.

Beres kitu mah Shahabat Shuhaib ngalajengkeun deui lalampahan Hijrahna. Nalika anjeunna dugi ka payuneun Rasulullah S.A.W. lajeng anjeunna nyarioskeun naon nu karandapan di jalan teu kakantun nyarioskeun naon nu tos dipilampah, nyaeta ngeunaan masrahkeun sadayana harta banda ka Kaum Quraisy.

Nguping kana sasauran Shohabat Shuhaib, maka Rasulullah S.A.W. Ngadawuh:

“Bagja anjeun ..yeuh Abu Yahya !…anjeun geus ngayakeun dagang reujeung Allah !.. nu eta dagang teh hamo tepung reujeung rugi…”. Rengse Kanjeng Nabi S.A.W. ngadawuh kitu, teu lami lungsur Wahyu Allah Qur’an Surat Al-Baqarah ayat 207 :

وَمِنَ النَّاسِ مَن يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ ....(ألبقرة:207)

“Jeung di antara manusa aya nu ngorbankeun dirina, sabab nyiar karidhoan Alloh…..”(Al-Baqarah: 207).

Tah ayeuna …naon nu tos diniagakeun …ku urang kangge ngabela agama Allah teh ? ..

Mangga emutan ! da geuningan eta para shohabat mah tos maparin conto ka urang dina ngabela agama Allah. Kalayan nandonkeun pati, jiwa, raga katut harta banda. Nepi ka aranjeunna teh kalebet kana golongan jalmi-jalmi nu paling utama mun seug aranjeunna janten Mujahid.

Hal ieu teh taya kajaba, aranjeunna ngajantenkeun ajaran Islam teh minangka tungtunan dina tiap laku lampah, oge nempel kuat dina ati sanubari, kajeun paragat nyawa batan kudu coplok iman sareng islam, kajeun bitotama mun seug aya nu ngahina atawa ngahancurkeun agama Allah.

Wallohu A’lam Bish-Showaaab.

Subang, 1072010

Hikmah Giat Digawé jeung Usaha

Ku: Wangsa Susena, S.Pd.I.

Imam Ja’far Ash-Shidiq putuna Rasulullah S.A.W. dina hiji mangsa anjeunnai nuju ngagarap lahan sawahna, katingali kesang ngagarajag maseuhan salirana nu nganggé anggéan kacida basajanna. Nuju anteng didamel, Abu Amr Syaibani nyakétan anjeunna bari teras nyarios:

“Mangga éta pacul téh pasihkeun ka jisim abdi sun !... wios jisim abdi nu neraskeun padamelan salira” ceuk Abu Amr bari nawarkeun jasa, da pamikirna meureun Imam Ja’far matak kituna téh euweuh sasaha deui.

“Ih ..ulah..! keun baé ..kami masih sanggup kénéh migawéna” Waler Imam Ja’far. “Kami resep ka hiji jalma nu giat digawé pikeun nohonan kawajiban nganafakahan nu jadi kulawargana bari teu tolih najan poé panas atawa hujan”Tambih Imam Ja’far, bari katingal ngecagkeun paculna, teras nyakétan ka Abu Amr, ka kuping anjeunna neraskeun deui cariosanana:

“Yeuh digawé jeung usaha téh kaasup perkara nu kacida luhung ajénna, tur kacida pinujina mungguhing ajaran agama Islam, sabab kamulyaan atawa kaluhungan hiji perkara bakal dituturkeun ogé ku kaluhungan jeung kamulyaan dina hasilna saba’dana éta perkara dipigawé”

“Hasil tina migawé hiji perkara atawa usaha dina raraga nohonan kawajiban dina raraga nganafkahan kulawarga kalayan giat, éta teh bakal nimbulkeun kaluhungan martabat hiji jalma dipayuneun Nu Maha Agung. Sabalikna mun seug hiji jalma nu gawéna ukur nangkeup harigu nungguan nungguan rezeki datang sorangan tanpa ayana digawé jeung usaha, éta hal téh kaasup kana ngaragragkeun harkat martabat dipayuneun Nu Maha Agung, tah mun seug hiji jalma nu boga kawajiban teu malire kana kawajibanana, maka manéhna geus kaasup kana golongan manusa nu darajatna hina bari pamustunganana bakal ngarasakeun akibat tina éta kabéh. Malah kaasup dosa hukumna mungguh ajaran agama Islam”.

“Tah Manfaat jeung hikmah giat digawé reujeung usaha, diantarana nyaéta bakal numuwuhkeun kana aktifna fikiran manusa pikeun salawasna ngayakeun usaha geusan ningkatkeun kaayaan kahirupan kulawargana, tah hal ieu pisan bakal numuwuhkeun dua kauntungan nu bakal karaéh, nyaéta:

Nu kahiji, bakal ngilangkeun lamunan-lamunan atawa panjang angen-angen nu matak nyilakakeun, nu biasana sok datang harewos nu matak mawa kana rasa was-was ti syétan mun seug manusa kaeunteupan ku lamunan-lamunan nu teu paruguh. Tah ku giat digawé jeung usaha éta kabéh bakal ilang.

Nu kadua, ku giatna digawé jeung usaha, bakal numuwuhkeun rasa istiqomah pipikiran, bakalna eunteupna rasa tingtrim bathin, tenangna rasa, komo mun seug hasil tina gawé jeung usahana aya dina kamucekilan atawana pinanggih jeung untung, bakal datangna rasa bagja.

Salian tina dua kauntungan éta ogé, bakal tumuwuhna deui hal-hal nu sifatna positif, sabab ku ngamanfaatkeun énérgi diri, poténsi reujeung pikiran diri kana hal-hal nu positif. Tur hal ieu ogé bakal numuwuhkeun kana kasucian jiwa tina rereged-rereged kahirupan, ditambah deui bakal hadirna ka khusyu’an ati dina raraga bakti diri ka Gusti Nu Maha Suci.

Anjeun kudu inget ! yén ayana kaitanana antara pagawéan nu dipigawé jeung usaha jeung kasucian akhlaq. Ogé aya kaitanana antara sikep nganggur jeung goréngna akhlak hiji jalma. Sabab dimana hiji jalma nganggur atawa ngajauhan digawé jeung usaha, maka bakal migawé hal-hal nu négatif, misalna ghibah jeung sajabana.

Jiwa manusa téh lir ibarat padaharan nu salawasna bakal mikabutuh kana dahareun, tah sakirana henteu bisa nyukupan, maka naon baé bakal dijadikeun dahareun geusan nyukupan rasa lapar jeung hanaangna, sanajan nu didaharna téh perkara nu goréng nu matak nyilakakeun.

Dina sajarah kacutat, yén dina mangsa abad ka-2 dina sajarah Islam, ayana sagolongan jalma nu mibanda pamadegan nu nyimpang tina ajaran agama Islam. Salah sahijina nyaéta maranéhna nganggap yén digawé jeung usaha téh kaasup hal nu pagedrug jeung agama utamana mah jeung katakwaan hiji jalma. Antukna maranéhna nganggap goréng patut nalika maranéhna ningali ayana para Imam digarawé jeung usaha dagang jeung tatanén.

Tah dina hiji mangsa di nagri Madinah nu harita kaayaan tengah poé meumeujeuhna panas mentrang-mentring ku panon poé, diantara nu boga pamadegan nu nyimpang téa ningali aya jalma nu kaluar ti hiji imah, nu kaayaan éta jalma téh awakna lintuh bayuhyuh, manéhna leumpang kalayan dipayang ku sababaraha jalma nu nuturkeunana nuju ka hiji kebon.

Nu boga pamadegan nyimpang téh ting gerendeng:

“Saha deui atuh, na meni nemen-nemen teuing ngungudag kadunyaan, sakieu hawa keur papanasna”.

Barang geus deukeut, horéng jalma nu lintuh bayuhyuh téh nyaéta, Imam Muhammad Al-Baqir (putu Rasulullah S.A.W.). keur kitu salah saurang diantara jalma nu boga pamadegan nyimpang téh cumarita:

“Naha pantes pangkat Imam samodél anjeun, indit kaluar ti imah pikeun nyiar kadunyaan?”

“Sakirana ajal kami datang ayeuna, kami ikhlas, kami ridho, tur kami kaasup golongan jalma nu meunang untung, sabab kami ayeuna dina kaayaan keur ibadah, yeuh..! kami téh boga kawajiban pikeun nganafkahan kulawarga kami, tah lamun kami teu digawé jeung usaha, naha kami kudu namprak ménta bantuan ka anjeun pikeun nyukupan pangabutuh kami jeung kulawarga kami”.

Ku ngadéngé jawaban Imam Al-Baqir, maka jalma-jalma nu mibanda pamadegan nu nyimpang téh, nyarita:

“Satadina kami boga maksud nganaséhatan anjeun, tapi kalah ka sabalikna geuningan kami nu meunang naséhat ti anjeun nu kacida luhung ajénna”.

Walllohu A’lam Bish-Showaab

Subang, 18072010

Umur

Ku: Wangsa Susena, S.Pd.I.

"Heueuh geuningan geus ngorotan umur teh"

"Memangna geus sabaraha taun atuh umur didinya teh "

"Heueuh mun seug diitung ku itungan mah kami teh geus nincak kana kapala 3.. euy "

"Alah ..etah geus deukeut atuh euy.."

"Deukeut naon... maksud teh "

"Heueuh geus deukeut ...kana ma.....manjing kolot ..heheh.."

"Sugan teh .. naon ?..."

"Heueuh geus deukeut kana maot da ..wajar ...nu hirup mah geus pasti bakal ngalaman ka lebah dinya, teu bisa henteu komo embung mah... pasti eta mah...ngan .."

"Ngan ..naon euy ?"

"Heueuh ngan nu jadi pasualan teh.... geus boga bekel acan mun seug ..maot eta mapag...? ari kana maot sok pada embung tiheula, sok pada sieun, tapi kana tatahar nyiapkeun bekelna sok talangke hararese, ngadon hare-hare...bae...heueuh ..ieu mah lain ka maneh atawa ka nu lian... ieu mah diri sorangan, siga kitu kaayanana... "

"Memangna bekel naon euy..?.. kapan geus sidik bekel maot mah... boeh jeung asiwung.. na kudu mawa naon deui atuh ?"

"Lah....!.. ari maneh...ari boeh jeung asiwung mah ...eta mah geus puguh, apan aya nu kacida pentingna nu kudu jadi bekel jang bawaeun teh nyaeta Amal..."

"Oh enya hampura euy ..dewek poho....."

"Ah..na make kudu menta hampura sagala.... nu dumuk mah ayeuna keneh urang tanya ka raga, urang talek ka hate, urang pariksa kaayaan diri...naha geus naon nu disiapkeun dina tatahar nyangahreupan datangna maot..."

"Ah ..meni ka kudu kitu sagala, apan cek katerangan oge, "Prak anjeun pigawe haliyah kadunyaan teh ..lir ibarat anjeun rek hirup salilana.... kitu lin ?, ayeuna make kudu mikiran maot..sagala ?...meureun kaasup pamadegan hirup "pesimistis' .. geus bae ayeuna mah usaha, kumaha carana sangkan dunya teh jadi ... milik urang ..ulah urang nu dipimilik ku dunya..."

"Yeeeh...ari nanaon teh ulah ..sapotong-potong atuh !... apan aya sambunganana... eta katerangan teh......henteu nepi kadinya... "

"Naon kitu ...sambunganana ?""

"Heueuh...apan lanjutanana teh..nyaeta.. "jeung prak suprih amalan akherat lir ibarat anjeun rek paeh poe isuk..."

"Kutan ...kitu..... terus kumaha tah ?"

"Heueuh meureun ieu teh nuduhkeun hiji parentah, yen hirup teh kudu saimbang ....dina haliah dunya ..urang ulah pesimis, ulah peunggas harepan.... tah dina masalah akherat oge kudu dipentingkeun sabab maot mah rusiah gusti, najan sawareh jalma aya nu sok piarajeuneun apal kana mangsana maot datang, tapi hal ieu kudu ayana teuleumeuneun kana widang ulikan maot heula.... ngan nyaeta ku sabab urang sok reueus wungkul ku nyaho .... acan nepi ka wawuh... nya samet nepi ...pangaweruh teh... yen maot rusiah gusti peun bae sakitu...!... tapi najan bari sakitu pangaweruh urang misalna,.. ieu hal teh aya pangaruhna oge saeutik gedena bakal ngarahkeun, kana sangkan urang teh soson-soson ibadah, ulah katungkul ku dunya... sabab mun seug hirup katungkul dunya temahna bakal cilaka..."

"Alah .. heueuh oge nya.... ?.. hartina meureun urang teh ..kudu nyaimbangkeun lampah... nyaimbangkeun pangabutuh, pangabutuh jasmani ...ku haliah dunya, pangabutuh ruhani nya haliah kaanheratan... kitu meureun nya ,,,?"

"Heueuh.. kitu....sugan..."/

"Naha Make sugan ?"

"Heueuh ..sugan bisa ngahontal ka lebah dinya, samodel kami ayeuna umur geus nincak kana kapala 3 ... mun seug di saliksik.. geus naon atuh nu dikumpulkeun... naha lampah taat, naha lampah ma'shiyat, ..naha lampah ibadah...naha lampah salah.....naha geus mere kamanfaatan ka sasama, naha sabalikna kalah ka mere kamafsadatan.... lah boa-boa... raport kami mah jeblog... euy bareureum kabeh.. aya bahan ....teu naek kelas.... duh hariwang...pisan ..euy .."

"Ah ...na make nyabit-nyabit raport sagala,,,, kos budak sakola bae..?"

"Yeehh...kapan urang teh boga buku amal.... nya siga raport..nu eusina ..sagala amal bakal dicatet..boh nu alus ..kitu keneh nu goreng.... kabeh taya kaliwat dicatet.. dina buku eta.. tah ceuk katerangan ...dina pasa mangsa nincak kana bulan rewah atawa sya'ban...pas nincak kana tanggal lima belas.. atawa nu katelah nisyfu sya'ban tea, eta buku teh bakal diganti ku lambaran anyar..nu heubeul disimpen ...nu bakal disampeur jaga di yaumil Jaza' minangka bukti kana sagala laku lampah urang...salila hirup kumelendang di alam dunya..."

"Aeh heueuh nya... ayeuna teh apan geus nincak bulan rewah.... keudeung deui ...bulan Romadhon... "

"Eta karek eling...kana waktu... nya ?''

"Heueuh euy ...malum lah da betah pisan ..geuningan hirup di alam dunya....teh"

" Heueuh saru...Geus ah ..hayu urang tatan-tatan ...nohonan kawajiban sholat jum'ah... "

Caaag

Subang, 23072010

Keun ah ! Urang disabaran, acan aya katangtuan meureun ?

Ku: Wangsa Susena, S.Pd.I.

Geus aya kana sapuluh taun leuwih geuning kuring ngabaktikeun diri icikibung di dunya atikan teh. Amisna, paitna, peuheurna kabeh geus rada karasa. Teu gampang geuningan ngatik ngadidik barudak teh ..heueh anak batur tea, nu kadangkala anak sorangan mah sok rada teu ka palire.

"Pa ..punten ..ieu blanko data kedah dieusian, margi dinten enjing kedah didugikeun ka pusat, saurna mah pendataan database" Ceuk staf TU bari ngasongkeun Blanko format eusian ka kuring. "Oh ..muhun pa !. saurna deui pendataan kanggo sertifikasi ...dikawitan deui... eta mah blanko data na benten deui... kin urang candak heula ..sakedap...! aeh..muhun hilap..sdayana kedah ngalampirkeun poto copy Ijazah sareng Akta IV kalebet transkrip nilaina nu dilegalisir..."tambah staf TU bari ngoloyong

"Oh...nuhun..sok bae simpen di luhur meja ....ke urang dieusian..."tembal kuring bari tetep hate mah noroweco. heueuh haben bae pendataan, geus sabaraha hiji potocopy ijazah di lampirkeun, asana teh geus bosen. mun ditumpuk mah jigana eta potocopy ijazah geus beak sa-rimeun... heueuh da haben bae..dikirim-kirimkeun majar teh pendataan. teuing nepi teuing henteu... da bejana hayang nepi ka asup ka data base pusat teh ..kudu aya pangleuleu'eur bejana mah. heueuh duit tea meureun nya ?...heueuh cenah deui ieu mah, mun teu make pangleuleueur teh, ditarima ditaraimana mah eta data teh, ngan nya kitu ..lur jeun tea...teu dipalire-palire acan, nu matak wajar haben bae pendataan, da data nu baheulana majar teh acan asup... piraku acan asup mah, apan geus sababaraha kali...pendataan.

heueuh sok rada keselna teh, heueuh keselna mah da kuring oge manusa, samodel kamari jeung ayeuna rame-ramena sertifikasi, dina data base mah ti taun 2008 kuring nembrak katingali aran teh aya kacutat dina data, terus disambung taun 2009 nepi ka ayeuna 2010, aran mah aya dina data, tapi naha lebeng, teu kapanggil bae, kalah ka nu alanyar asup gawe nu kapanggil, majar teh da Guru Bidang Studi eta nu kapanggil, gilireun kuring mah Bidang studi na majar teh acan aya quota... lah geuningan ...iraha atuh ? jeung kumaha eta apan cenah sakur nu aya dina data mah bakal dipanggil, tapi dina emprona ...henteu deui- henteu deui...heueuh balik deui sok ngupahan maneh ...acan waktuna, acan milikna, ke sing sabar...ulah jadi harepan teuing.

Terus deuih dina pengangkatan status PNS ka Honorer loba reka perdayana...rek kumaha atuh nya . dunya atikan zaman kiwari majuna ?, da nu rek digarawena oge geus ngahalalkeun sagala cara, praktek kolusi teh meni meuweuh ti di pusat komo daerah. nepi ka ditarif sagala nominal hargana oge, ti mimiti 25 juta nepi ka 60 juta malah ceuk beja nepi ka 100 juta sagala... duh nepi ka kitu nya...kaayan jalma zaman kiwari, heueuh nu boga kakawasaan jaman kiwari, nu matak wajar, dunya atikan ayeuna mah jauh tina kabarokahan teh, jauh pisan kana ngahasilkeun out-put nu bisa ngamanfaatkeun elmuna teh. meureun salah sahiji bibit buit panyakitna mah nu kararieu patut.

Heueuh kuring mah meujeuhna karek sapuluh taun jalan ngabakti di dunya atikan teh, eta aya nu leuwih ti sakitu acan keneh bae diangkat, heueuh acan jelas statusna ngan honorer bae ti baheula, kalah ka nu ting torojol teh ..barudak nu karek lulus kuliah nu acan boga masa bakti, da tadi tea meureun ku duit. heueuh jadi sok mangkarunyakeun.

"Pa ..mangga ieu blanko formulir ..pendataan sertifikasi teh....!" Ceuk staf TU nu tadi datang deui bari ngasongkeun dua cewir kertas, bray...lamunan teh jadi buyar...da kagareuwahkeun.

"Oh...nuhun..sok simpen bae di dinya... "tembal kuring pondok.

Mun seug pamarentah boh pusat kitu keneh daerah, ngarealisasikeun PP ngeunaan pengangkatan status guru honorer, lah piraku teuing kuring oge teu kajaring, da enggeus jelas didinya mah teu aya istilah kudu meuli sagala, teu kudu aya duit nu mangjuta-juta kitu, heueuh ...oknum meureun kasebutna, tapi oknumna terstruktur tea. eujeung meureun acan nasib ongkoh ...sabar ..sabar ..ukur eta meureun jampe teh... tungguan bae acan waktuna... ke mun geus waktuna mah piraku teuing ..teu jadi. da nu make duit oge..aya kalana gagal, geuningan teu saeutik batur kuring nu saprofesi katipu ku oknum nu ngaku-ngaku bisa mere jalan geusan jadi netepna status.

Heueuh dipikir-pikir mah da loba jalan nuju kasuksesan teh, lain jadi PNS wungkul, bisa dagang, bisa muka lembaga sorangan, atawa muka usaha sejenna, keun ah...nu kitu mah tong jadi harepan teuing, mun geus milik mah meureun moal jauh lumpatna, geuningan aya nu tanpa kaluar duit oge jadi, atawa geuningan loba nu teu jadi PNS sukses.

"Pa...punten ..jam bapa tos lebet... mangga dihaturanan..!" ceuk guru piket

"Aeh..muhun nya jam abdi ayeuna teh... kelas 2 A...nya ?"tembal kuring nyumputkeun rasa kareuwas bisi katohyan keur anteng ngalamun, bari terus ngojengkang, indit muru ka kelas ngalaksanakeun tugas kawajiban ngatik barudak.

Caaag...

Subang24072010

Mapag Bulan Romadhon

Ku: Wangsa Susena, S.Pd.I.

"Teu karasa geuningan nya.. ? asa karek kamari bulan puasa indit, ayeuna geus norojol deui datang, nyata geuningan nya ...?"

"Nyata ..naon euy ?"

"Heueuh..Nyata geuningan betah hirup di alam dunya teh, nepi ka teu karasa gilir gumentina wanci, "

"Oh ..sugan teh naon..?.. heueuh .. nya euy meureun urang teh kudu tatan-tatan mapag datang bulan Romadhon..mun kitu mah ? "

"Kudu ... atuh ..!"

"Naha make kudu ..emangna hukumna wajib... kitu ?"

"Nya disebut wajib mah henteu.. ngan urang kudu kabita ganjaranana..."

"Kumaha kitu ..ganjaranana atawa kaistimewaanana... mapag bulan Romadhon teh ?"

"Yeeh...apan geus natrat katerangana oge.. "Yen Sing saha jalmana nu ngarasa gumbira mapag datangna bulan Romadhon, maka Allah ngaharamkeun jasadna pikeun asup kana naraka..."

"Alah... hade geuningan nya ..ku mapag datangna oge.. geus sakitu ganjaranana... nya enggeus ah ..kuring mah rek milu bungah bae.. mapag datangna wungkul..."

"Ke ..kade ulah salah harti.. maksudna ..lain ukur mapag.. bari bungah ku datangna wungkul.. tapi kudu jeung dibarengan niat.. pikeun ngalaksanakeun kawajiban di jero eta bulan, sabab percuma ..mun seug bungah mapag datangna wungkul bari teu dieusian ku ngalaksanakeun.. kawajibanana.. "

"oh Kitu..!.. sugan teh geus cukup mapag datangna wungkul .... hehe "

"Yeeh.. lain kitu wungkul ateuh... sabab ..aya Dawuhan Kanjeng Nabi s.a.w. nu sumpingna ti Abu Hurairah r.a. nu kacutat dina kitab Zubdatul Wa'idziin, nu kieu dawuhanana:

"Cilaka pikeun jalma, nu mun seug disebutkeun aran Kami sedengkeun manehna teu maca sholawat pikeun kami (Allohumma Sholli 'Alaih), tur Cilaka oge pikeun Jalma nu manehna masih boga indung bapa atawa salah saurang ti antarana, sedengkeun manehna acan ngalaksanakeun hak manehna pikeun ngabakti atawa ngalakukeun hiji amalan nu ngajamin ka manehna asup ka sawarga dina babakti ka indung bapana. Jeung cilaka pikeun jalma, nu manehna tepung jeung bulan puasa, tapi manehna teu meunang hampuraan disa ti Alloh nepi ka rengsena eta bulan puasa. sabab bulan puasa (Romadhon) teh saestuna bulan Rohmat, bulan maghfiroh ti Alloh s.w.t. kukituna mun seug hiji jalma teu meunang hampuraan ti Alloh di bulan Romadhon, maka kaasup jalma nu katipu".

"Oh kitu.. euy...? terus kumaha tah ?"

"Terus Kanjeng Nabi s.a.w. ngadawuh deui: 'Nalika awal peuting bulan Romadhon datang, Alloh ngadawuh: Sing saha nu mikacinta Kami, maka kami oge bakal mikacinta manehna, sing saha jalma nu neangan Kami, maka Kami bakal neangan manehna, jeung sing saha jalmana nu menta hampura tina dosana ka Kami, maka kami bakal ngahampura manehna, sabab ku kamulyaan bulan Romadhon, salajengna Alloh marentahkeun ka Malaikat Kiroman Katibiin, sangkan nyatet khusus di bulan Romadhon, pikeun nyatet sagala amal kahadean manusa, jeung henteu nyatet amal kama'shiyatan maranehna, oge Alloh ngahampura dosa-dosa maranena nu geus kaliwat".

"Duh ,,istimewa pisan nya ..bulan Romadhon teh ..."

"Kacida istimewana...malah aya katerangan sejen nu nyebutkeun kieu: yen Kanjeng Nabi s.a.w. ngadawuh, nu sumpingna ieu Hadits teh ti Ibnu Abbas r.a. anjeunna sasauran:

"Kuring ngadenge Rasulullah s.a.w. ngadawuh: 'Mun sakirana Umat Kami nyaho kana naon-naon kahadean dina jero bulan Romadhon, tanwande maranehna bakal miharep sangkan bulan-bulan dina sataun teh jadi bulan Romadhon kabeh, sabab dina bulan Romadhon teh sagala kahadean dikumpulkeun, kata'atan bakal ditarima, sagala do'a diijabah, oge sagala dosa bakal dihampura, tur sawarga bakal mikasono ka maranehna nu ngalaksanakeun kawajiban di bulan Romadhon".

"Oh kitu... euy..."

"Oh kitu-oh kitu... ti tatadi.. geus ah... kuring rek ka cai heula... meujeuhna yeuh.. tatan-tatan ... pikeun juma'ahan ... "

Caaag
Subang,30072010

Piwejang Rosulullah s.a.w. dina mapag sasih Romadhon

Ku: Wangsa Susena, S.Pd.I.

Bulan Romadhon téh bulan nu agung, suci tur mulya, Agungna di agungkeun ku Alloh, sucina disucikeun ku Alloh, mulyana ogé dimulyakeun ku Alloh. Aya katerangan nu sumpingna ti Ibnu Huzaimah r.a. anjeunna sasauran, yén Rasululloh s.a.w. maparin piwejang/naséhat nalika mapag bulan Ramadhan, Rasululloh s.a.w. ngadawuh :

Yeuh Manusa! Éstu geus datang ka aranjeun bulan Allah, kalayan mawa barokah, rohmat ogé maghfiroh. Bulan nu kacida mulyana mungguhing Alloh. Poé-poéna kaasup nu kacida utamana batan poé-poé séjénna. Kitu kénéh peuting-peutingna kaasup peuting-peuting nu kacida istiméwa. Jam-jamna kaasup istiméwa ogé utama.

Bulan ieu, bulan dimana aranjeun diogan ku Allah tur dimulyakeun ku Manten-Na. kajaba ti éta, dina bulan ieu kaluar-kajerona ambekan aranjeun jadi tasbéh, saré-saré aranjeun jadi ibadah, amalan-amalan aranjeun ditarima, do’a-doa aranjeun diijabah, ku kituna, prak aranjeun ngado’a ka Allah ka Pangéran aranjeun, kalayan niat nu ikhlas tur suci sangkan Alloh ngajaga ngariksa ogé maparin panangtayungan ka aranjeun dina ngalakonan puasa jeung maca kitab Manten-Na (Tadarus Al-Qur’an).

Cilaka pikeun jalma nu teu meunang panghampuraan ti Alloh di bulan nu agung ieu. Impleng ku anjeun ! rasa lapar jeung hanaang anjeun nalika jaga dina poé kiamat. Prak kaluarkeun sodaqoh pikeun kaum faqir jeung miskin !, Mulyakeun ku anjeun indung bapa anjeun, pikanyaah dulur sahandapeun anjeun, sambungkeun tali duduluran anjeun, jaga lisan-lisan anjeun, raksa paningal aranjeun tina hal nu teu halal dina ningalina, jeung raksa pangdeéngé aranjeun tina perkara nu teu halal di déngé ku aranjeun.

Pikawelas, pikaasih ku aranjeun barudak yatim. Prak ! geura tobat anjeun ka Alloh tina dosa-dosa aranjeun. Angkat leungeun-leungeun aranjeun prak tamprakkeun dua dampal leungeun aranjeun pikeun ngado’a dina waktu sholat aranjeun, sabab dina waktu éta pisan kaasup nu utama, sabab Alloh Azza Wajalla ningali hamba-hamba-Na kalayan pinuh ku kaasih reujueng kahéman.

Manten-Na bakal ngawaler maranéhna nu Munajat sumambat minagsaraya ka Manten-Na, tur Manten-Na bakal mapag ka maranéhna nu nyebat-nyebat Asma Manten-Na, ogé Manten-Na bakal ngaijabah do’a keur maranéhna nu ngado’a ka Manten-Na.

Yeuh Manusa ! Saéstuna diri-diri aranjeun masih kagadé kulantaran amal-amal aranjeun, ku kituna maka geura prak tebus atawa bébaskeun ku istighfar, punduk-punduk aranjeun téh beurat kusabab dibeungbeuratan ku dosa-dosa aranjeun, kukituna geura prak hampangkeun éta pangbeubeurat téh ku manjangkeun sujud-sujud aranjeun.

Kanyahokeun ku aranjeun sakabéh ! Allah ta’ala sumpah kalayan sagala ka-Agungana-Na, yén Manten-Na hamo nibankeun siksa ka jalma-jalma nu Sholat jeung sujud, jeung hamo ngancam maranéhna ku naraka dina mangsa manusa narangtung dipayuneun Robbul’Aalamin.

Yeuh Manusa ! sing saha diantara aranjeun méré dahareun pikeun buka ka jalma mukmin nu puasa di bulan ieu, tanwandé Alloh bakal maparin wawales ku ganjaran sarua jeung ngabébaskeun hiji budak beulian tur ta Alloh bakal ngahampura dosa-dosana nu geus kaliwat.

*****
Para Shohabat naros: “Ya Rasululloh! Naha abdi sadaya mampu midamel naon-naon nu ka salira didawuhkeun ?”

*****
Rasululloh s.a.w. ngalajengkeun dadawuhna: “Jaga diri aranjeun tina seuneu naraka ! sanajan ukur ku korma sasiki. Jaga diri aranjeun tina seuneu naraka sanajan ukur ku cai saleguk-kan.

Yeuh Manusa ! sing saha jalmana nu hadé akhlakna dina bulan ieu, maka manéhna bakal salamet dina ngaliwatan shirothol Mustaqiim, nyaéta dina poéan dimana suku-suku tikoséwad. Sing saha jalmana nu méré karinganan gawé ka para badéga/karyawan/staf di bulan ieu, tanwandé Alloh bakal ngahampangkeun manéhna dina mangsa dipariksa ku Alloh jaga di poé kiamat. Sing saha jalmana nu bisa nahan kagoréngan di bulan ieu, maka Alloh bakal nahan bebendon-Na dina mangsa manéhna patepung reujeung Manten-Na.

Sing saha jalmana nu ngamulyakeun budak yatim di bulan ieu, maka Alloh bakal ngamulyakeun manéhna dina mangsa manéhna patepung reujeung Manten-Na. Sing saha jalmana nu nyambung tali duduluran (silaturahmi) di bulan ieu, maka Alloh bakal nyambungkeung manéhna ku Rohmat-Na dina mangsa manéhna patepung reujeung Manten-Na. Sabalikna sing saha jalmana nu megatkeun tali duduluran (silaturahmi) di bulan ieu, maka Allah bakal megatkeun Romat-Na dina mangsa manéhna patepung reujeung Manten-Na.

Sing saha jalmana nu ngalakonan sholat sunah di bulan ieu, maka Alloh bakal nyatetkeun pikeun manéhna kabébasan tina seuneu naraka. Sing saha jalmana nu ngalaksankeun sholat fardhu di bulan ieu, maka pikeun manéhna ganjaran lir ibarat manéhna ngadegkeun 70 kali sholat fardhu di bulan nu séjén. Sing saha jalmana nu ngalobakeun maca sholawat ka Kami di bulan ieu, maka Alloh bakal ngabeuratkeun timbangan kahadénanana dina mangsa yaumil mizan. Sing saha jalmana nu maca saayat Al-Qur’an di bulan ieu. Maka ganjaranana sarua jeung ngakhotamkeun Al-Qur’an dina bulan-bulan séjén.

Yeuh Manusa ! Saéstuna lawang-lawnag panto sawarga dibukakeun pikeun aranjeun, ku kituna prak pénta ku aranjeun ka Pangéran aranjeun, sangkan Manten-Na henteu nutupkeun éta lawang panto sawarga téh pikeun anjeun salawasna. Ogé lawang-lawang panto naraka ditutup, kukituna prak ! pénta ku anjeun ka Pangéran aranjeun, sangkan éta lawang panto naraka téh ditutup salawasna pikeun anjeun, syétan-syétan diborogod ku kituna prak ! anjeun ménta ka Pangéran aranjeun sangkan éta syétan téh salawasna teu ngawasaan diri anjeun.

***
Sayyidina Ali Karomalloohu Wajhah naros: “Ya Rasululloh! Amal naon nu kalebet utama dina bulan ieu ?”

****
Kanjeng Nabi Ngadawuh: “Ya Abal Hasan! Amal nu kaasup utama di bulan ieu nyaéta ngajaga diri tina naon-naon nu geus diharamkeun ku Alloh.

Yeuh Manusa ! saéstuna anjeun bakal di iuhan ku bulan nu agung tur pinuh ku kabarokahan. Nyaéta bulan nu dijerona aya hiji peuting nu éta peuting téh leuwih hadé batan sarébu bulan nyaéta Lailatul Qodar. Nyaéta bulan dimana Alloh geus ngajadikeun pusana di bulan ieu téh hukumna fardhu atawa wajib, Ogé Qiyamul-Lailna kaasup hiji lampah Tathowwu’

Sing saha jalmana nu ngadeukeuteun diri ka Alloh ki hiji pagawéan kahadéan dina ieu bulan, maka bakal diwales ku Allah sarua jeung ngalakukeun hiji kafarduan di bulan séjén.

Romadhon téh bulan sabar, sedengkeun sabar éta téh ganjaranana sawarga. Romadhon téh bulan pitulung jeung bulan dimana Alloh maparin rizqi ka sakumna jalma mukmin

Sing saha jalmana nu maparin kadaharan pikeun jalma nu seja buka puasa, maka ieu hal téh kaasup lampah nu bakal turunan hampura pikeun dosa-dosana, jeung hiji lengkah ngabébaskeun dirina tina seuneu naraka. Tur jalma nu méré kadaharan pikeun jalma nu seja buka puasa, manéhna bakal meunang ganjaran sakumaha ganjaranana jalma nu puasa, bari jeung ngurangan saeutik ogé.

*****
Para shohabat naros: “Ya Rasululloh !, mun seug ti antara abdi-abdi sadaya nu teu gaduh tuangeun atanapi leueuteun kangge maparin ka dulur-dulur abdi sadayana nu seja buka puasa ?”

*****
Lajeng Rasulullah s.a.w. ngadawuh: “Alloh bakal maparin ganjaran ka jalama nu méré maweh kadaharan pikeun jalma nu seja buka puasa, sanajan ukur ku korma sasiki, atawa saleguk cai, atawa saregot cai susu.

Nya Bulan ieu pisan nu awal bulanna nyaéta Rohmat, di pertengahan bulanna kaasup Maghfiroh, tur dina akhir bulanna kaasup dibébaskeunana tina seuneu naraka. Sing saha jalmana nu ngaringankeun atawa ngamerdekakeun budak beulian (ayeuna mah geus teu aya, tapi mun ditingali kana fungsi jeung gawéna maka kaasup zaman kiwari mah badéga) tanwandé Alloh bakal ngahampura dosa-dosana tur ta Alloh bakal ngabebaskeun manéhna tina siksa seuneu naraka.

Ku sabab kitu, lobakeun opat perkara ku aranjeun dina raraga ngeusian bulan Romadhon, dua perkara pikeun ngadatangkeun karidhoan Pangéran Anjeun, jeung dua perkara deui nu aranjeun kacida mikabutuhna: Dua perkara nu kahiji, nyaéta ngaku yén teu aya deui Pangéran nu wajib diibadahan anging Alloh, jeung ménta hampura tina dosa ka Manten-Na. Sedengkeun Dua perkara
nu ku aranjeun kacida dipikabutuhna nyaéta, ménta sawarga jeung ménta pangraksa Manten-Na tina siksa Naraka.

Sing Saha Jalmana nu méré cai nginum ka jalma nu seja buka puasa, tanwandé Alloh bakal maparin nginum ka manéhna ku cai talaga-Na, kalayan mun seug geus nginun cai eta, maka hamo ngarasakeun hanaang salawasna nepi ka manéhna asup kana sawarga.

Wallohu A’lam Bish-Showaab

Subang, panungtung bulan 31072010

Alhamdulilah...mama ...sim kuring mah.. atos

 Ku: Wangsa Susena, S.Pd.I

Kailaharan di pasantren mun asup kana bulan Romadhon sok aya istilah Ta'jil atawa buka puasa bareng, nu memehna sok dihalaran heula ku maca kalimah-kalimah thoyyibah, atanapi tahlilan nu waktuna teh sok di paskeun nepi ka waktu buka puasa.

Jajabur pikeun bukana mah teu kudu susah bin hese da geuningan ti warga sabudeureun pasantren sok loba nu ngaririm, ti mimiti kue nu garing kayaning Buras nepi ka bures (da ledis ku santri sa-garayakan), papais, bugis, kupat, leupeut, tangtang angin, kolek, bubur kacang, bubur sumsum, sorabi kinca, jeung sajabana. nepi ka kue nu garing kayaning, opak, ranginag, rangining, kurupuk, kiripik, jeung sajabana. lah pokona mah lengkep.

Samodel harita, loba diantara warga nu milu ngariung seja ta'jil, jadi lain wungkul santri tapi warga masyarakat sabudeureun pasantren oge sok aya nu rajeun milu ngariung sakalian nungguan berjama'ah maghrib mbeh teu katinggaleun, sabab kabiasaan mun geus datang waktuna buka puasa teh berjama'ah maghrib sok saruwung, malah nu parahna mah sok diakhirkeun nepi ka ampir beak waktu, da ku buka puasa tea.

Rengse ngado'a tuluy Lurah santri, ngabagi-bagi keun kue keur Ta'jil ka para santri ngarah teu parebut ribut. beres kabagi kabeh mah.. da kadenge Adzn geus asup waktu maghrib teu talangke tuluy bae baruka. ngan aya salah saurang kokolot lembur nu cicing bae, cai jeung kue nu geus dihancengkeun hareupeunana teh lain kadua dihuapkeun kalah diantep. atuh ku Mama Ajengan teh ditaros:

"Mangga atuh bapa.. eta leueuteunana di tuang.. kalah ka diantep kitu... ?"

Bari teu kireum-kireum eta kokolot lembur teh ngajawab:

"Alhamdulilah...mama ...sim kuring mah.. atos di bumi tadi..sateuacan ngiring ngariung kadieu..."

"Haaaar....." saur mama ajengan teu papanjangan, disambung ku pating cikikikna para santri jeung warga lembur nu milu ngariung...harita.

Caaag..!

Subang, 03 Agustus 2010