Ku: Wangsa Susena, S.Pd.I.
Kacatur Imam Hasan Al-Bishry ulama sufi nu kamasyhur, dina hiji mangsa anjeuna ningali rombongan jalma nu keur ngagotong layon ku pasaran nuju ka pakuburan. Ningali kana éta rombongan Hasan Al-Bashri langsung ngagabung milu nganteurkeun éta layon nepi ka pakuburan. Aya hiji hal nu terus jadi panalingaan Hasan Al-Bashri, nyaéta kalakuan hiji budak awéwé nu ceurik ngadingdiut sapaparat jalan, bari teu eureun tina lisana éta budak téh siga nu nganaha-naha kana kaayaan:
“Duh ..bapa ..!..naha bapa bet ngantunkeun ?….ieu abdi nyalira teu aya nu ngaréncangan naha bet nyusul ibu atuh bapa téh ?....abdi sareng saha pami tos kieu..?” Horéng éta budak téh anakna si layon nu keur digarotong,
Ningali kaayaan budak samodél kitu téh manahna Hasan Al-Bishry ngiring sedih, katingali panonna ngembeng ku cipanon nu teu kebat mudal. Takdir teu bisa dipungkir kadar teu benang disinglar, kulak canggeum bagja awak éta budak kudu jadi budak yatim pihatu teu bapa teu indung, nu sakuduna saumuran manéhna téh masih aya nu ngurus, nu ngatik nu ngaping, kari-kari ayeuna ditinggalkeun maot ku indung bapana…”duh deudeuh teuing ..”.
Isukna Imam Hasan Al-Bishry téh ningali deui budak awéwé nu kamari, nu harita bangun lulumpatan siga nuju ka pakuburan ka tempat bapana di pendem. Atuh Imam Hasan Al-Bishry téh janten panasaran, antukna anjeunna téh nuturkeun ti satukangeun éta budak. Bener baé katingali éta budak téh nuju ka pakuburan. barang geus nepi ka hareupeun kuburan bapana, kedepruk éta budak katingali ngedepruk bari sideku nu saterusna ngagabrug éta kuburan nepi ka pipina antel jeung taneuh éta kuburan, bari tetep nyegruk ceurik kanyenyerian. kadéngé éta budak téh sasambat:
“Duh Bapa …! …wengi tadi ..panginten bapa téh nyalira di ieu tempat nu poék mongkléng taya lampu nu nyaangan, ogé nyalira teu aya nu ngaréncangan.!..nganggé ampar naon bapa kulem tadi wengi ….sareng saha nu meuseulan sampéan bapa wengi tadi…. sateuacan bapa kulem. …Duh bapa ! ….”
Nyaksian éta kajadian Hasan Al-Bishry tuluy nyakétan ka éta budak, barang tos caket teras éta budak téh di cengkatkeun, kakuping anjeunna nyarios:
“Duh anaking !.jep tong nangis baé..! hidep masing sabar ..geulis ! masing tawekal ..! ieu téh tos janten takdir ti Gusti Nu Maha Suci nu kedah ditampi ku hidep !, sareng hidep teu kenging sasauran samodél kitu ..geulis..anaking !..” Saur Hasan Al-Bishry bari ngupahan éta budak sangkan répéh tina ceurikna. Bari katingali anjeunna ngiring nyurucudkeun cisocana nu katingali ngalémbéréh maseuhan kadua damisna.
Kakuping deui Hasan Al-Bashry naraskeun cariosanana: “Hidep teu kenging sasauran samodél kitu tadi…saéna kedah kieu…hidep nyarios téh !…sok kupingkeun bapa..!
“Duh bapa ! kamari bapa téh tos dibungkus ku abdi ku boeéh nu saé, saur katerangan yén saban-saban nu maot, nalika tos dilebetkeun kana kubur, bakal digentos boéhna nu mungkus badan téh ku dua boéh nu sumberna béda, nya éta boéh anu sumberna ti sawarga sareng boéh nu sumberna ti naraka…ayeuna boéh mana nu dianggé ku bapa ?”
“Duh Bapa ..! kamari bapa masih seger ..naha ayeuna masih kitu kénéh kaayaan bapa téh.. ? …teras saur katerangan deui, yén saban-saban nu maot nalika tos di lebetkeun kana liang kubur, bakal aya patakonana kubur nu dilakukeun ku dua malaikat Allah Munkar sareng Nakir, dua kamungkinan nu bakal lumangsung, aya diantarana nu tiasa ngawaler, aya ogé diantarana ngabigeu teu tiasa ngawaler, ..kalebet kamungkinana nu mana bapa ayeuna ?”
“Duh…bapa !...saur katerangan nyarios yén kuburan nu tos dilebétan ku jalmi nu maot téh, bakal lumangsung dua kajadian, kahiji tiasa janten éta kuburan téh ngalegaan lir ibarat istana, tiasa janten ogé ngaheureutan nu satuluyna ngagencet éta jalma nu maot.. Tah ayeuna…kumaha kaayaan kuburan bapa ?”
“Duh Bapa ! saur katerangan ogé nyarioskeun yén kuburan nu tos dilebétan ku saban jalma nu maot téh bakal bisa robah jadi dua kamungkinan tempat, nu kahiji bisa jadi éta kuburan téh janten hiji taman nu éndah nu dicandak tina sapalih pataman nu aya di sawarga. Tiasa ogé janten hiji liang nu heureut nu matak nyangsarakeun nu éta liang téh dicandak tina sapalih palianganana naraka. Tah ayeuna ..janten sapertos kumaha kaayaan kuburan Bapa ?...”
Duh bapa ! saur katerangan deui nyarios…dua hal nu bakal dirasakeun ku saban jalmi nu tos aya di lebet kubur, kahiji aya nu boga rasa kaduhung ku akibat sakedik midamel amal kasaeanana nalika di alam dunya, nu kadua aya nu boga rasa kaduhung ku akibat lampah dorakana nalika di alam dunya. Tah ayeuna kalebet kagolongan nu mana bapa téh ?”
“Duh Bapa ! kapungkur bapa masih tiasa nyauran abdi bari teras ku abdi diwaler, tapi ayeuna najan satarik-tarikna bapa nyauran ka abdi, hamo tiasa bapa nguping kana waleran abdi, sabab ayeuna bapa tos papisah sareng abdi nu hamo tiasa tepung deui dugi ka dintenan nu tos ditangtokeun ku Nu Maha Agung, Mugia Allah teu ngahalangan tepungna bapa sareng Abdi jaga …”
Kitu naséhat Imam Hasan Al-Bishry ka éta Budak. Nu satuluyna anjeunna ngajak éta budak pikeun mulang.
Caag.
Subang, 08052010.
“Duh ..bapa ..!..naha bapa bet ngantunkeun ?….ieu abdi nyalira teu aya nu ngaréncangan naha bet nyusul ibu atuh bapa téh ?....abdi sareng saha pami tos kieu..?” Horéng éta budak téh anakna si layon nu keur digarotong,
Ningali kaayaan budak samodél kitu téh manahna Hasan Al-Bishry ngiring sedih, katingali panonna ngembeng ku cipanon nu teu kebat mudal. Takdir teu bisa dipungkir kadar teu benang disinglar, kulak canggeum bagja awak éta budak kudu jadi budak yatim pihatu teu bapa teu indung, nu sakuduna saumuran manéhna téh masih aya nu ngurus, nu ngatik nu ngaping, kari-kari ayeuna ditinggalkeun maot ku indung bapana…”duh deudeuh teuing ..”.
Isukna Imam Hasan Al-Bishry téh ningali deui budak awéwé nu kamari, nu harita bangun lulumpatan siga nuju ka pakuburan ka tempat bapana di pendem. Atuh Imam Hasan Al-Bishry téh janten panasaran, antukna anjeunna téh nuturkeun ti satukangeun éta budak. Bener baé katingali éta budak téh nuju ka pakuburan. barang geus nepi ka hareupeun kuburan bapana, kedepruk éta budak katingali ngedepruk bari sideku nu saterusna ngagabrug éta kuburan nepi ka pipina antel jeung taneuh éta kuburan, bari tetep nyegruk ceurik kanyenyerian. kadéngé éta budak téh sasambat:
“Duh Bapa …! …wengi tadi ..panginten bapa téh nyalira di ieu tempat nu poék mongkléng taya lampu nu nyaangan, ogé nyalira teu aya nu ngaréncangan.!..nganggé ampar naon bapa kulem tadi wengi ….sareng saha nu meuseulan sampéan bapa wengi tadi…. sateuacan bapa kulem. …Duh bapa ! ….”
Nyaksian éta kajadian Hasan Al-Bishry tuluy nyakétan ka éta budak, barang tos caket teras éta budak téh di cengkatkeun, kakuping anjeunna nyarios:
“Duh anaking !.jep tong nangis baé..! hidep masing sabar ..geulis ! masing tawekal ..! ieu téh tos janten takdir ti Gusti Nu Maha Suci nu kedah ditampi ku hidep !, sareng hidep teu kenging sasauran samodél kitu ..geulis..anaking !..” Saur Hasan Al-Bishry bari ngupahan éta budak sangkan répéh tina ceurikna. Bari katingali anjeunna ngiring nyurucudkeun cisocana nu katingali ngalémbéréh maseuhan kadua damisna.
Kakuping deui Hasan Al-Bashry naraskeun cariosanana: “Hidep teu kenging sasauran samodél kitu tadi…saéna kedah kieu…hidep nyarios téh !…sok kupingkeun bapa..!
“Duh bapa ! kamari bapa téh tos dibungkus ku abdi ku boeéh nu saé, saur katerangan yén saban-saban nu maot, nalika tos dilebetkeun kana kubur, bakal digentos boéhna nu mungkus badan téh ku dua boéh nu sumberna béda, nya éta boéh anu sumberna ti sawarga sareng boéh nu sumberna ti naraka…ayeuna boéh mana nu dianggé ku bapa ?”
“Duh Bapa ..! kamari bapa masih seger ..naha ayeuna masih kitu kénéh kaayaan bapa téh.. ? …teras saur katerangan deui, yén saban-saban nu maot nalika tos di lebetkeun kana liang kubur, bakal aya patakonana kubur nu dilakukeun ku dua malaikat Allah Munkar sareng Nakir, dua kamungkinan nu bakal lumangsung, aya diantarana nu tiasa ngawaler, aya ogé diantarana ngabigeu teu tiasa ngawaler, ..kalebet kamungkinana nu mana bapa ayeuna ?”
“Duh…bapa !...saur katerangan nyarios yén kuburan nu tos dilebétan ku jalmi nu maot téh, bakal lumangsung dua kajadian, kahiji tiasa janten éta kuburan téh ngalegaan lir ibarat istana, tiasa janten ogé ngaheureutan nu satuluyna ngagencet éta jalma nu maot.. Tah ayeuna…kumaha kaayaan kuburan bapa ?”
“Duh Bapa ! saur katerangan ogé nyarioskeun yén kuburan nu tos dilebétan ku saban jalma nu maot téh bakal bisa robah jadi dua kamungkinan tempat, nu kahiji bisa jadi éta kuburan téh janten hiji taman nu éndah nu dicandak tina sapalih pataman nu aya di sawarga. Tiasa ogé janten hiji liang nu heureut nu matak nyangsarakeun nu éta liang téh dicandak tina sapalih palianganana naraka. Tah ayeuna ..janten sapertos kumaha kaayaan kuburan Bapa ?...”
Duh bapa ! saur katerangan deui nyarios…dua hal nu bakal dirasakeun ku saban jalmi nu tos aya di lebet kubur, kahiji aya nu boga rasa kaduhung ku akibat sakedik midamel amal kasaeanana nalika di alam dunya, nu kadua aya nu boga rasa kaduhung ku akibat lampah dorakana nalika di alam dunya. Tah ayeuna kalebet kagolongan nu mana bapa téh ?”
“Duh Bapa ! kapungkur bapa masih tiasa nyauran abdi bari teras ku abdi diwaler, tapi ayeuna najan satarik-tarikna bapa nyauran ka abdi, hamo tiasa bapa nguping kana waleran abdi, sabab ayeuna bapa tos papisah sareng abdi nu hamo tiasa tepung deui dugi ka dintenan nu tos ditangtokeun ku Nu Maha Agung, Mugia Allah teu ngahalangan tepungna bapa sareng Abdi jaga …”
Kitu naséhat Imam Hasan Al-Bishry ka éta Budak. Nu satuluyna anjeunna ngajak éta budak pikeun mulang.
Caag.
Subang, 08052010.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar